6. Otwarte Mistrzostwa Europy w Brydżu Sportowym
6. Otwarte Mistrzostwa Europy w Brydżu Sportowym (6th European Open Bridge Championships) – zawody brydżowe, które zostały rozegrane w Ostendzie (Belgia) w dniach 15-29 czerwca 2013 roku[1].
Były to jednocześnie:
- 13. Otwarte ME Par Mikstowych,
- 13. Drużynowe Otwarte ME Mikstów,
- 6. Drużynowe Otwarte ME Open,
- 6. Drużynowe Otwarte ME Kobiet,
- 6. Drużynowe Otwarte ME Seniorów,
- 17. Otwarte ME Par Open;
- 14. Otwarte ME Par Kobiecych;
- 13. Otwarte ME Par Seniorów.
W zawodach zwyciężyli[2]:
- w parach mikstowych: Desisława Popowa - Rosen Gunew;
- w zespołach mikstowych: NedAut w składzie: Huub Bertens, Marion Michielsen, Ricco van Prooijen, Jovanka Smederevac, Martine Verbeek, Sascha Wernle;
- zespołach open: Mazurkiewicz w składzie: Piotr Gawryś, Krzysztof Jassem, Paweł Jassem, Marcin Mazurkiewicz, Piotr Tuszyński, Jakub Wojcieszek;
- w zespołach kobiet: China 1 w składzie: Feng Xuefeng, Wang Wenfei, Wang Liping, Zhang Yu;
- w zespołach seniorów: Lavec w składzie: Peter Billgren, Sven-Olov Flodqvist, Mats Pettersson, Björn Sanzen;
- w parach open: Sabine Auken - Roy Welland ;
- w parach kobiet: Catherine d'Ovidio - Janice Seamon-Molson ;
- w parach seniorów: Goran Sellden - Björn Wenneberg .
Poprzedni zwycięzcy
W poprzednich, 5. Otwartych Mistrzostwach Europy, które odbyły się w Poznaniu, (Polska) w okresie 6 czerwca do 2 lipca 2011 roku w poszczególnych kategoriach medalowe miejsca zdobyły następujące zespoły i pary:
Konkurencja | 2011: Poznań (Polska) - Tabela medalistów[3] | |
---|---|---|
12 Mixed Teams (90 teams) | 1 | Zimmermann: Philippe Cronier, Bénédicte Cronier, Catherine d'Ovidio, Franck Multon, Sylvie Willard, Pierre Zimmermann |
2 | Vriend: Carla Arnolds, Ton Bakkeren, Huub Bertens, Anton Maas, Martine Verbeek, Bep Vriend | |
3 | Badger: Jeffrey Allerton, Frances Hinden, Graham Osborne, Paula Leslie | |
3 | Mahaffey: Sam Lev, Irina Lewitina, Jim Mahaffey, Jacek Pszczoła, Judi Radin, Janice Seamon-Molson | |
12 Mixed Pairs (208 pairs) | 1 | : Catherine d'Ovidio – Philippe Cronier |
2 | : Anna Zack Einarsson – Bengt-Erik Efraimsson | |
3 | : Magdaléna Tichá – Richard Ritmeijer | |
5 Open Teams (119 teams) | 1 | Mahaffey: Gary Cohler, Sam Lev, Jim Mahaffey, Jeff Meckstroth, Jacek Pszczoła, Eric Rodwell |
2 | Bessis: Michel Bessis, Thomas Bessis, Josef Piekarek, Alexander Smirnov | |
3 | Monaco A: Jean Charles Allavena, Marco Catellani, Henri Fissore, Nathalie Frey, Marc Bompis, Jean-Christophe Quantin | |
16 Open Pairs (323 pairs) | 1 | : Artur Guła – Mikołaj Taczewski |
2 | : Eldad Ginosar - Ron Pachtman | |
3 | : Krzysztof Buras – Grzegorz Narkiewicz | |
5 Women Teams (24 teams) | 1 | Kapadokya: Mine Babac, Lale Gumrukcuoglu, Serap Kuranoglu, Dilek Yavas |
2 | Netherlands Women 1: Carla Arnolds, Laura Dekkers, Marion Michielsen, Jet Pasman, Anneke Simons, Bep Vriend | |
3 | Cronier: Véronique Bessis, Bénédicte Cronier, Catherine d'Ovidio, Sylvie Willard, Jovanka Smederevac, Nikica Sver | |
13 Women Pairs (34 pairs) | 1 | : Carla Arnolds – Bep Vriend |
2 | : Rosaline Barendregt – Martine Verbeek | |
3 | : Bénédicte Cronier – Sylvie Willard | |
5 Senior Teams (18 teams) | 1 | Grenthe: Patrick Grenthe, Guy Lasserre, Francois Leenhardt, Patrice Piganeau, Philippe Poizat, Philippe Vanhoutte |
2 | Pharon: Hans Göthe, Paul Hackett, Gunnar Hallberg, David Price, Colin Simpson, Tony Waterlow | |
3 | Kutner: Marek Borewicz, Jacek Stasica, Włodzimierz Wala, Roger Kutner | |
12 Senior Pairs (37 pairs) | 1 | : Aleksander Jezioro – Jerzy Russyan |
2 | : Irena Chodorowska – Jan Chodorowski | |
3 | : Francois Leenhardt – Patrice Piganeau | |
Gen Open | 1 | Jacek Pszczoła |
2 | Philippe Cronier | |
3 | Pierre Zimmermann | |
Gen Women | 1 | Carla Arnolds |
1 | Bep Vriend | |
3 | Bénédicte Cronier | |
3 | Sylvie Willard | |
Gen Senior | 1 | Philippe Vanhoutte |
2 | Andrea Buratti | |
3 | Apolinary Kowalski |
Format zawodów
Zawody były rozgrywane według następujących zasad[4][5][6]:
- Zawody rozgrywane w kategoriach drużyn i par mikstowych mikstowych, open, kobiet i seniorów;
- W zawodach mogą uczestniczyć drużyny i pary dowolnych federacji brydżowych - niekoniecznie z Europy;
- Zawody rozgrywane w kolejności:
- Pary mikstowe,
- Drużyny mikstowe,
- Drużyny open/kobiet/seniorów,
- Pary open/kobiet/seniorów;
- W przypadku par rozgrywane były rundy kwalifikacyjne, a następnie najlepsze drużyny grały rundy finałowe;
- W przypadku zespołów rozgrywane były rundy kwalifikacyjne systemem szwajcarskim, następnie rozgrywki pucharowe;
- W dniach w których były rozgrywane rundy pucharowe pozostali zawodnicy mogli brać udział w dodatkowych turniejach.
Przywileje zwycięzców
Zdobywcy 3 pierwszych miejsc otrzymali medale.
Zwycięzcy mają prawo do tytułu European Open Champion.
Najlepsza para w ME Open par zdobyła nagrodę Giorgio Belladonna trofeum. Jej repliki dostały również 3 najlepsze europejskie pary.
Najlepsza para w ME Kobiet par zdobyła nagrodę Annamaria Torlontano Trophy. Jej repliki dostały również 3 najlepsze europejskie pary.
Najlepsza para w ME Seniorów par zdobyła nagrodę European Trophy Senior. Jej repliki dostały również 3 najlepsze europejskie pary.
Wszyscy uczestnicy otrzymali punkty w klasyfikacjach EBL i WBF.
Zespołom i parom, które zdobyły tytuł Mistrza Europy zapewniono bezpłatny udział (opłaty startowe + hotel) w kolejnych, 7. Otwartych Mistrzostwach Europy w roku 2015. Zwycięzców gier mieszanych zaproszono na tydzień, w którym będą rozgrywki mikstów, natomiast zwycięzcy Open, Kobiet i Seniorów zostali zaproszeni na zawody w kolejnym tygodniu.
Wyniki zawodów
Konkurencja | 2013: Ostenda (Belgia) - Tabela medalistów[2] | |
---|---|---|
13. Mixed Teams (98 teams) | 1 | NedAut: Huub Bertens, Marion Michielsen, Ricco van Prooijen, Jovanka Smederevac, Martine Verbeek, Sascha Wernle |
2 | Austria: Iris Grumm, Arno Lindermann, Martin Schifko, Terry Weigkricht | |
3 | Schaltz: Nadia Bekkouche, Peter Fredin, Dorthe Schaltz, Peter Schaltz | |
13. Mixed Pairs (416 pairs) | 1 | : Desisława Popowa - Rosen Gunew |
2 | : Sylvie Willard - Marc Bompis | |
3 | Netsy Sayer - Zachari Zachariew | |
6. Open Teams (121 teams) | 1 | Mazurkiewicz: Piotr Gawryś, Krzysztof Jassem, Paweł Jassem, Marcin Mazurkiewicz, Piotr Tuszyński, Jakub Wojcieszek |
2 | Breno: Mario D'Avossa, Benito Garozzo, Riccardo Intonti, Massimo Lanzarotti, Andrea Manno, Romain Zaleski | |
3 | Isrmany: Allon Birman, Ilan Herbst, Ofir Herbst, Deror Padon, Josef Piekarek, Alexander Smirnov | |
17. Open Pairs (280 pairs) | 1 | Sabine Auken - Roy Welland |
2 | Jan Jansma - Zia Mahmood | |
3 | Nils Kåre Kvangraven - Terje Lie | |
6. Women Teams (25 teams) | 1 | China 1: Feng Xuefeng, Wang Wenfei, Wang Liping, Zhang Yu |
2 | Italia 1: Caterina Ferlazzo, Gabriella Manara, Simonetta Paoluzi, Annalisa Rosetta, Ilaria Saccavini, Marilina Vanuzzi | |
3 | Dutch Women: Carla Arnolds, Jet Pasman, Anneke Simons, Wietske van Zwol | |
14. Women Pairs (46 pairs) | 1 | Catherine d'Ovidio - Janice Seamon-Molson |
2 | Marion Michielsen - Meike Wortel | |
3 | Véronique Bessis - Carole Puillet | |
6. Senior Teams (23 teams) | 1 | Lavec: Peter Billgren, Sven-Olov Flodqvist, Mats Pettersson, Björn Sanzen |
2 | Hansen: Heinrich Berger, Renate Hansen, Hubert Obermair, Franz Terraneo | |
3 | Bardin: Antonio Bardin, Franco Garbosi, Luigina Gentili, Carlo Maria Gentili, Silvio Tosi, Paolo Uggeri | |
13. Senior Pairs (52 pairs) | 1 | Nicholas Fitzgibbon - Adam Mesbur |
2 | Michael Elinescu - Entscho Wladow | |
3 | Stefan Cabaj - Włodzimierz Ilnicki |
W sumie na 6. Otwartych Mistrzostwach Europy rozdano 84 medale 83 zawodnikom. (Marion Michielsen otrzymała dwa medale) z 16 różnych federacji. Sylvie Willard i Wietske van Zwol w dotychczasowych edycjach Otwartych ME zdobyły po 7 medali i wyrównały rekord należący do Bep Vriend[7].
Osiągnięcia polskich zawodników
Na 6. Otwartych Mistrzostwach Europy w brydżu sportowym polscy zawodnicy zdobyli 2 medale:
- Złoty medal w konkurencji drużyn open zdobył zespół Mazurkiewicz w składzie: Piotr Gawryś, Krzysztof Jassem, Paweł Jassem, Marcin Mazurkiewicz, Piotr Tuszyński, Jakub Wojcieszek;
- Brązowy medal w konkurencji par seniorów zdobyli Stefan Cabaj oraz Włodzimierz Ilnicki.
Przebieg zawodów
13. Otwarte ME w kategorii Par Miskstowych
13. Otwarte Mistrzostwa Europy w kategorii Par Miskstowych były rozgrywane w dniach od 15 do 17 czerwca.
Odbyło się w sumie 9 sesji kwalifikacyjnych: 15 czerwca 4 sesje, a 16 czerwca 5 sesji. W kwalifikacjach uczestniczyło 416 par.
W dniach 17 i 18 czerwca odbyło się po 5 sesji finałowych z udziałem 104 par.
Zwycięzcami zawodów zostały pary[2]:
- Desisława Popowa - Rosen Gunew;
- Sylvie Willard - Marc Bompis;
- Netsy Sayer - Zachari Zachariew.
Najlepiej z polskich par zagrali Ewa Miszewska i Apolinary Kowalski, którzy zajęli 17. pozycję.
13. Drużynowe Otwarte ME Mikstów
13. Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy Mikstów zostały rozegrane w dniach od 19 do 21 czerwca. W zawodach uczestniczyło 98 zespołów.
W dniach 19 i 20 czerwca zostały rozegrane sesje kwalifikacyjne (mecze 10-rozdaniowe, system szwajcarski). 21 czerwca zostały rozegrane:
- 3 sesje kwalifikacyjne. Wyłoniono 2 drużyny dla gry o pierwsze miejsce i 2 drużyny dla gry o miejsce 3.;
- mecz o 3. miejsce (2 sesje po 14 rozdań);
- mecz o 1. miejsce (2 sesje po 14 rozdań);
- 2 sesje dla pozostałych drużyn.
Zwycięzcami zawodów zostały[2]:
- NedAut: Huub Bertens, Marion Michielsen, Ricco van Prooijen, Jovanka Smederevac, Martine Verbeek, Sascha Wernle;
- Austria: Iris Grumm, Arno Lindermann, Martin Schifko, Terry Weigkricht;
- Schaltz: Nadia Bekkouche, Peter Fredin, Dorthe Schaltz, Peter Schaltz.
Z polskich zespołów najlepiej wypadł Connector Poland: Katarzyna Dufrat, Danuta Kazmucha, Michał Klukowski, Michał Nowosadzki, Cezary Serek, Justyna Żmuda, który zajął 20. miejsce.
6. Otwarte Drużynowe ME Open
6. Otwarte Drużynowe Mistrzostwa Europy Open zostały rozegrane w dniach od 2 do 25 czerwca równolegle z mistrzostwami w kategorii kobiet i seniorów.
W dniach 22 i 23 czerwca odbyło się 10 rund kwalifikacyjnych, w których wzięło udział 121 zespołów.
24 czerwca odbyła się runda 16 drużyn (dwie sesje po 14 rozdań) oraz ćwierćfinały (też dwie sesje po 14 rozdań).
25 czerwca odbyły się:
- półfinały,
- mecz o 3. miejsce,
- mecz o 1. miejsce.
Zwycięzcami zawodów zostały drużyny[2]:
- Mazurkiewicz: Piotr Gawryś, Krzysztof Jassem, Paweł Jassem, Marcin Mazurkiewicz, Piotr Tuszyński, Jakub Wojcieszek;
- Breno: Mario D'Avossa, Benito Garozzo, Riccardo Intonti, Massimo Lanzarotti, Andrea Manno, Romain Zaleski;
- Isrmany: Allon Birman, Ilan Herbst, Ofir Herbst, Deror Padon, Josef Piekarek, Alexander Smirnov.
6. Otwarte Drużynowe ME Kobiet
6. Otwarte Drużynowe Mistrzostwa Europy Kobiet zostały rozegrane w dniach od 22 do 24 czerwca równolegle z mistrzostwami w kategorii open i seniorów.
W dniach 22 i 23 czerwca odbyło się 10 rund kwalifikacyjnych w których wzięło udział 25 zespołów.
24 czerwca odbyły się:
- półfinały,
- mecz o 3. miejsce,
- mecz o 1. miejsce.
Zwycięzcami zawodów zostały drużyny[2]:
- China 1: Feng Xuefeng, Wang Wenfei, Wang Liping, Zhang Yu;
- Italia 1: Caterina Ferlazzo, Gabriella Manara, Simonetta Paoluzi, Annalisa Rosetta, Ilaria Saccavini, Marilina Vanuzzi;
- Dutch Women: Carla Arnolds, Jet Pasman, Anneke Simons, Wietske van Zwol.
Polski zespół Poland, w składzie: Cathy Bałdysz, Katarzyna Dufrat, Danuta Kazmucha, Anna Sarniak, Joanna Taczewska, Justyna Żmuda zajął 8. miejsce.
6. Otwarte Drużynowe ME Seniorów
6. Otwarte Drużynowe Mistrzostwa Europy Seniorów zostały rozegrane w dniach od 22 do 24 czerwca równolegle z mistrzostwami w kategorii open i kobiet.
W dniach 22 i 23 czerwca odbyło się 10 rund kwalifikacyjnych, w których wzięły udział 23 zespoły.
24 czerwca odbyły się:
- półfinały,
- mecz o 3. miejsce,
- mecz o 1. miejsce.
Zwycięzcami zawodów zostały drużyny[2]:
- Lavec: Peter Billgren, Sven-Olov Flodqvist, Mats Pettersson, Björn Sanzen;
- Hansen: Heinrich Berger, Renate Hansen, Hubert Obermair, Franz Terraneo;
- Bardin: Antonio Bardin, Franco Garbosi, Luigina Gentili, Carlo Maria Gentili, Silvio Tosi, Paolo Uggeri.
Z polskich zespołów najwyżej uplasował się zespół Szenberg w składzie: Zbigniew Macior, Jerzy Michałek, Mirosław Milaszewski, Stefan Szenberg, który zajął 5. miejsce.
17. Otwarte ME Par Open
17. Otwarte Mistrzostwa Europy Par Open odbyły się w dniach od 25 do 29 czerwca:
- 25 i 26 czerwca odbyły się kwalifikacje (10 sesji po 10 rozdań), w których startowało 280 par;
- 27 czerwca odbyły się półfinały (5 sesji), w których uczestniczyło 100 par;
- 28 i 29 czerwca odbyły się finały (9 sesji) z udziałem 46 par.
Zwycięzcami zostali:
- Sabine Auken - Roy Welland ;
- Jan Jansma - Zia Mahmood ;
- Nils Kåre Kvangraven - Terje Lie .
Z polskich par najwyżej uplasowali się Jacek Kalita i Michał Nowosadzki, którzy zajęli 9. miejsce.
14. Otwarte ME Par Kobiet
14. Otwarte Mistrzostwa Europy Par Kobiet odbyły się w dniach od 27 do 29 czerwca. W sumie było 14 sesji po 10 rozdań.
Zwycięzcami zostały:
- Catherine d'Ovidio - Janice Seamon-Molson ;
- Marion Michielsen - Meike Wortel ;
- Véronique Bessis - Carole Puillet .
Polska para, Danuta Kazmucha i Justyna Żmuda, zajęła 6. miejsce.
13. Otwarte ME Par Seniorów
13. Otwarte Mistrzostwa Europy Par Seniorów odbyły się w dniach od 27 do 29 czerwca:
- 27 i 28 czerwca odbyły się kwalifikacje (10 sesji po 10 rozdań), w których startowały 52 pary;
- 29 czerwca odbyły się 4 sesje finału w którym startowały 22 pary.
Zwycięzcami zostali:
- Goran Sellden - Björn Wenneberg ;
- Serge Bergheimer - Jean-Claude Foussier .
- Stefan Cabaj - Włodzimierz Ilnicki ;
Transmisje z zawodów
Wszystkie sesje zawodów transmitowane były codziennie w internecie poprzez BBO, z uwzględnieniem każdej sesji. Jednoczesna transmisja obejmowała 10 stołów. Wyjątkiem były dwa dni kwalifikacji zawodów par (26 i 27 czerwca), kiedy transmisji nie przeprowadzono.
Przypisy
- ↑ 6th European Open Bridge Championships. (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- ↑ a b c d e f g 6th European Open Bridge Championships. Results (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- ↑ EBL: 5th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds (ang.). [dostęp 2013-01-16].
- ↑ GENERAL CONDITIONS OF CONTEST. (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- ↑ SUPPLEMENTARY CONDITIONS OF CONTEST. (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- ↑ RULINGS and REVIEW. (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- ↑ 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 16 (ang.). [dostęp 2013-06-29].
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona European Bridge League (ang.). [dostęp 2010-09-21].
- Biuletyny zawodów
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 1 (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 2 (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 3 (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 4 (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 5 (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 6 (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 7 (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 8 (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 9 (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 10 (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 11 (ang.). [dostęp 2013-06-25].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 12 (ang.). [dostęp 2013-06-26].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 13 (ang.). [dostęp 2013-06-27].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 14 (ang.). [dostęp 2013-06-28].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 15 (ang.). [dostęp 2013-06-29].
- 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 16 (ang.). [dostęp 2013-06-29].
- Zdjęcia z Mistrzostw
- 6th European Open Bridge Championships. (ang.). [dostęp 2013-06-25].
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki