61 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

61 Dywizja Piechoty
61 Dywizja Grenadierów Ludowych

61. Infanterie-Division
61. Volks-Grenadier-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	8 sierpnia 1939
Rozformowanie	1945
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	OKH

61 Dywizja Piechoty - niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 8 sierpnia 1939 roku, w 2. fali mobilizacyjnej przez Artillerie – Kommandeur 1 w Królewcu w I Okręgu Wojskowym. W październiku 1944 r. przeformowana w 61 Dywizję Grenadierów Ludowych (61. Volks-Grenadier-Division)^[1].

Struktura organizacyjna

• Struktura organizacyjna w sierpniu 1939 roku: 151., 162. i 176. pułk piechoty, 161. pułk artylerii, 161. batalion pionierów, 161. oddział rozpoznawczy, 161. oddział przeciwpancerny, 161. oddział łączności, 161. polowy batalion zapasowy;
• Struktura organizacyjna w październiku 1943 roku: 151., 162. i 176. pułk grenadierów, 161. pułk artylerii, 161. batalion pionierów, 61. dywizyjny batalion fizylierów, 161. oddział przeciwpancerny, 161. oddział łączności, 161. polowy batalion zapasowy;
• Struktura organizacyjna w październiku 1944 roku: 151., 162. i 176. pułk grenadierów, 161. pułk artylerii, 161. batalion pionierów, 61. dywizyjny batalion fizylierów, 161. oddział przeciwpancerny, 161. oddział łączności, 161. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy

• Generalmajor Siegfried Hänicke 8 sierpnia 1939 – 27 marca 1942
• Generalmajor Franz Scheidies 27 marca 1942 – 7 kwietnia 1942
• Generalleutnant Werner Hühner 7 kwietnia 1942 – 1 lutego 1943
• Generalleutnant Günther von Krappe 1 lutego 1943 – 30 kwietnia 1943
• Generalleutnant Gottfried Weber 30 kwietnia 1943 – 1 maja 1943
• Generalleutnant Günther von Krappe 1 maja 1943 – 11 grudnia 1943
• Generalmajor Joachim Albrecht von Blücher 11 grudnia 1943 – 1 lutego 1944
• Generalleutnant Günther von Krappe 1 lutego 1944 – 11 grudnia 1944
• Generalleutnant Rudolf Sperl 11 grudnia 1944 – 8 kwietnia 1945

Szlak bojowy

Dywizja brała udział w kampanii wrześniowej, później zajmowała Belgię i Danię. W 1941 wzięła udział w ataku na ZSRR w ramach Grupy Armii B (później Grupy Armii Północ). Dotarła pod Leningrad, by ostatecznie odpierać sowiecką kontrofensywę zimową (1941-1942). W 1942 r. oblegała Leningrad ponosząc ciężkie straty, zimą 1942-1943 wzięła udział w drugiej bitwie o jezioro Ładoga i pozostawała w linii cały 1943 r. Gdy 28 stycznia 1944 r. blokada Leningradu została przerwana 61 Dywizja wzięła udział w odwrocie przez republiki nadbałtyckie. W kwietniu 1944 r. wchłonęła niedobitki 9 Polowej Dywizji Luftwaffe i następnie została włączona do Grupy Armii Środek. Po przerwaniu frontu w wyniku operacji Bagration w czerwcu i lipcu 1944 r. wycofała się do Prus Wschodnich i została tam odcięta. Ostatecznie dotrwała do upadku Królewca zredukowana do słabej grupy bojowej (10 kwietnia 1945)^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
• PaulP. Carell PaulP., Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, KazimierzK. Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110 .
• Dieckert, Großmann, Der Kampf um Ostpreussen. Der umfassende Dokumentarbericht über das Kriegsgeschehen in Ostpreußen, Stuttgart 1965; ISBN 3-87943-436-0;
• Haupt Werner, Die deutchen Infanterie Division b.m.w i b.d.w; ISBN 3-89555-274-7;
• Haupt Werner, Army Group North. The Wehrmacht in Russia 1941 - 1945; b.m.w i b.m.r.; ISBN 0-7643-0182-9;
• Jurga Tadeusz, Armia Modlin 1939, Warszawa 1987;
• TadeuszT. Jurga TadeuszT., Obrona Polski 1939, WaldemarW. Strzałkowski (oprac.), Warszawa: „Pax”, 1990, ISBN 83-211-1096-7, OCLC 830078818 .
• Pohlman Hartwig, Wolchow 900 Tage Kampf um Lenigrad 1941 - 1944; Wiedeń 2003; ISBN 3-7909-0201-2;
• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
• Stahl Friedrich, Heereseinteilung 1939. Gliderung, Standorte und Kommandeure sämtlicher Einheiten des Friedensheeres am 3.1.1939 und die Kriegsliederung vom 1.9.1939; ISBN 978-3-89555-338-7, ISBN 3-89555-338-7.