68 Pułk Zmechanizowany
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1951 |
Rozformowanie | 1955 |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Organizacja | |
Numer | JW 1744[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
68 Pułk Zmechanizowany (68 pz) – oddział zmechanizowany Sił Zbrojnych PRL.
Wchodził w skład 20 Dywizji Zmechanizowanej. Stacjonował w garnizonie Budów (Złocieniec).
W 1955 pułk przeformowano w 68 Pułk Czołgów Średnich, a w 1990 w 33 Pułk Zmechanizowany.
Struktura organizacyjna pułku [2]
- Dowództwo i sztab
- batalion piechoty zmotoryzowanej
- trzy kompanie piechoty zmotoryzowanej
- kompania ckm
- kompania moździerzy
- pluton armat 57 mm wz. 1943 (ZiS-2)
- kompania czołgów
- dywizjon artylerii
- bateria moździerzy 120 mm
- kompanie: rozpoznawcza, saperów, technicznego zaopatrzenia, łączności
- pluton obrony przeciwchemicznej
Na uzbrojeniu jednostki znajdowało się:
- 10 czołgów średnich T-34/85
- 5 samochodów pancernych BA-64
- 14 armat
- 14 moździerzy
- 3 ciężkie granatniki przeciwpancerne T-21
Dowódcy
- mjr Karol Biliński (1951-1952)
- mjr Jan Światowiec (1952-1953)
- mjr Hubert Szarejko (1953-1957)
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ Według etatu Nr 5/105 pułku zmechanizowanego DZ z 4 grudnia 1952
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).