6 Batalion Saperów (1939)
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1939 | |
Rozformowanie | 1939 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | mjr Jan Władyka | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa bitwa pod Tomaszowem (17–20 IX 1939) | ||
Organizacja | ||
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | saperzy | |
Podległość | 6 Dywizja Piechoty |
6 Batalion Saperów (6 bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego II RP z okresu kampanii wrześniowej.
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. 3 lipca 1939 roku[1] 5 batalion saperów sformował w alarmie batalion saperów dla 6 Dywizji Piechoty[2]. 6 baon saperów o składzie: dowództwo baonu, dwie kompanie liniowe po 4 plutony, jedna kompania zmotoryzowana, pluton minerski i pluton transportowy oraz kolumna saperska. W czerwcu 1939 6 bsap udał się na Śląsk w celu wykonania prac saperskich. 25 sierpnia batalion osiągnął gotowość bojową i transportem kolejowym przeniósł się na Śląsk.
Struktura i obsada etatowa
Obsada personalna we wrześniu 1939[3]:
- Dowództwo batalionu
- dowódca – mjr Jan Władyka
- zastępca dowódcy – kpt. inż. Antoni Trentowski
- dowódca – mjr Jan Władyka
- adiutant – por. Karol Domański
- oficer materiałowy – ppor. Witold Wierzchowski
- oficer płatnik – ppor. rez. Chmielewski
- szef dowództwa – st. sierż. Marian Olszaniecki
- 1 kompania saperów – kpt. inż. Antoni Trentowski
- dowódca plutonu – ppor. rez. Balowski
- szef kompanii – sierż. Szymczyk
- 2 kompania saperów – por. Kazimierz Wojewoda
- 3 zmotoryzowana kompania saperów – kpt. Marian Wiśniewski
- szef kompanii – sierż. Stanisław Ormaniec
- dowódca kolumny saperskiej – por. rez. Wacław Służałek
Przypisy
- ↑ Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrześniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3, s. 5–33, 2000.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 161.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 321.
Bibliografia
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny „W”, Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza „Ajaks” i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3.
- Adam Szugajew „Saperzy w służbie Polsce” Londyn 1985.
- Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrześniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3, s. 5–33, 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).