6 Dywizja Artylerii Przełamania
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1951 |
| Rozformowanie | 1956[1] |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja | 6 Brygada Artylerii Przełamania |
| Organizacja | |
| Numer | JW 1287[2] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
6 Dywizja Artylerii Przełamania - związek taktyczny artylerii Wojska Polskiego.
Formowanie i przekształcenia organizacyjne
Wiosną 1951, w wyniku wprowadzenia planu przyśpieszonego rozwoju WP na lata 1951- 1953, na bazie 13 Brygady Artylerii Ciężkiej rozpoczęto formowanie jednostki 6 Dywizji Artylerii Przełamania[4]. 73 pah stał się zalążkiem dla 17 Brygady Artylerii Haubic, 74 pah dla 19 Brygady Artylerii Haubic, a 71 pac dla 21 Brygady Artylerii Ciężkiej.
Jesienią 1956 wyłączono z 6 DAP 19. i 25 BAH i w ten sposób przekształcono dywizję w 6 Brygadę Artylerii Przełamania. Wyłączone brygady przeniesiono do Orzysza i Bartoszyc podporządkowując je 8 Dywizji Artylerii Przełamania.
Struktura organizacyjna
- 37 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego
- 17 Brygada Artylerii Haubic- Grudziądz
- 19 Brygada Artylerii Haubic - Grudziądz
- 21 Brygada Artylerii Ciężkiej - Chełmno
W czerwcu 1953 roku 6 Dywizja Artylerii Przełamania uległa reorganizacji. Nowa struktura obejmowała trzy brygady haubic, brygadę haubic ciężkich, brygadę artylerii ciężkiej oraz brygadę moździerzy. Na bazie 21 samodzielnego pułku moździerzy, utworzono 27 Brygadę Moździerzy. W skład dywizji wchodziły[5]:
- 17 Brygada Artylerii Haubic
- 19 Brygada Artylerii Haubic
- 25 Brygada Artylerii Haubic
- 30 Brygada Artylerii Haubic Ciężkich
- 21 Brygada Artylerii Ciężkiej
- 27 Brygada Moździerzy
W grudniu 1955 roku utworzono 11 dywizjon artylerii rakietowej[a][6], który włączono do 6 DAP. Jednocześnie zreorganizowano 21 Brygadę Artylerii Ciężkiej na brygadę artylerii armat[b], a 27 Brygadę Moździerzy na brygadę moździerzy ciężkich[c][1].
Dowódcy dywizji
- płk Siemion Zubkow (od lutego 1952 do października 1954)
Uwagi
- ↑ W skład dar wchodziły: dwie baterie wyrzutni rakiet (w tym jedna skadrowana), bateria szkolna, plutony topograficzno-rozpoznawczy i łączności, drużyna remontowa i sekcja tyłów z plutonem transportowo-gospodarczym). Uzbrojenie artyleryjskie obejmowało: 10 wyrzutni rakietowych BM-24 (faktycznie używano wyrzutni BM-14). Stan osobowy wynosił 140 żołnierzy
- ↑ Brygada artylerii armat posiadała: dwa dywizjony haubicoarmat 152 mm (w tym jeden skadrowany), dywizjon armat 122 mm i jedna skadrowana bateria armat 122 mm. Dywizjon haubicoarmat 152 mm miał w swoim składzie: trzy baterie haubicoarmat oraz plutony topograficzno-rozpoznawczy i łączności. W dywizjonie armat 122 mm były dwie baterie armat. Brygada liczyła 844 żołnierzy. Jej uzbrojenie stanowiły 24 armaty 122 mm i 36 haubicoarmat 152 mm
- ↑ Brygada moździerzy ciężkich posiadała dwa dywizjony moździerzy 160 mm (w tym jeden skadrowany) oraz jeden dywizjon moździerzy 240 mm (również skadrowany). W dywizjonach moździerzy 160 mm były cztery baterie moździerzy, a w dywizjonie moździerzy 240 mm trzy baterie moździerzy. W brygadzie było 757 żołnierzy. Sprzęt artyleryjski obejmował 48 moździerzy 160 mm i 14 moździerzy 240 mm
Przypisy
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 281.
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 431.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 156.
- ↑ Piotrowski 1998 ↓, s. 25.
- ↑ Etat nr 4/121 dywizjonu artylerii rakietowej z 4 listopada 1955 roku podano za: Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. s. 337.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
Media użyte na tej stronie
152 mm haubicoarmata wz. 1937/85
122 mm haubica wz. 1938 (M-30)