6 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1951 |
Rozformowanie | 1957 |
Dowódcy | |
Ostatni | ppłk pil. Andrzej Rybacki |
Organizacja | |
Numer | JW 3115 |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | Dowództwo Wojsk Lotniczych |
6 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego (6 DLM) – związek taktyczny lotnictwa myśliwskiego ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Dywizja organizowana była w ramach dwuletniego planu przyspieszonego rozwoju wojska. Na podstawie rozkazu ministra obrony narodowej nr 0096/Org. z 7 kwietnia 1951 roku, we Wrocławiu rozpoczęto tworzyć dowództwo dywizji. Etat nr 6/126 dowództwa dywizji przewidywał 100 żołnierzy zawodowych i 5 kontraktowych. Prace organizacyjne trwały od 1 maja do 1 listopada 1952 roku[1].
Wobec załamania się planu przyspieszonego rozwoju wojsk, rozkazem MON nr 0078/Org. z 19 listopada 1952 roku wprowadzono nową organizację dywizji, która posiadała tylko dwa pułki lotnictwa myśliwskiego[1].
Rozkazem nr 0054/Org. z 6 lipca 1957 roku, minister obrony narodowej polecił dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej sformować na bazie dowództwa 6 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego OPL Dowództwo 3 Korpusu Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju[1].
Struktura organizacyjna
W skład 6 DLM miały wchodzić następujące jednostki[1]:
- 3 pułk lotnictwa myśliwskiego
- 20 pułk lotnictwa myśliwskiego (formowany w Krzesinach)
- 43 pułk lotnictwa myśliwskiego (formowany w Oleśnicy)
- 85 kompania łączności
- 52 Ruchome Warsztaty Remontu Lotnictwa
Po zmianach w 1952 roku w skład 6 DLM weszły następujące jednostki[1]:
- 3 pułk lotnictwa myśliwskiego
- 11 pułk lotnictwa myśliwskiego
- 85 kompania łączności
- 52 Ruchome Warsztaty Remontu Lotnictwa
Dowódcy dywizji
- ppłk pil. Czesław Tanana (22 X 1954 – 17 V 1956)
- ppłk pil. Andrzej Rybacki (III – VII 1957)
Przypisy
Bibliografia
- Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945–2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz