6 Dywizjon Artylerii Pancernej
| ||
Historia | ||
Państwo | Polska | |
Sformowanie | 1944 | |
Rozformowanie | 1945[a] | |
Organizacja | ||
Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | wojska pancerne | |
Podległość | 5 Saska Dywizja Piechoty |
6 Dywizjon Artylerii Pancernej[b] – samodzielny pododdział broni pancernej ludowego Wojska Polskiego
Sformowany y na mocy rozkazu dowódcy Armii Polskiej w ZSRR nr 0130 z 5 lipca 1944. W działa samobieżne Su-76 wyposażony został 1 lutego 1945 w Rembertowie[1].
Żołnierze dywizjonu złożyli przysięgę w Trzebieszowie 22 października 1944[1].
Działania bojowe
Dywizjon prowadził działania bojowe w składzie 5 Saskiej Dywizji Piechoty z 2 Armii Wojska Polskiego[1].
W chwili zakończenia wojny nie posiadał ani jednego działa samobieżnego SU-76[2].
Skład etatowy
- pluton dowodzenia,
- 3 baterie dział samobieżnych
- 4 działony
- drużyny: zaopatrzenia bojowego, remontowa, gospodarcza, punkt sanitarny
Razem:
żołnierzy – 165 (oficerów – 51, podoficerów – 73, kanonierów – 41)
sprzęt:
Uwagi
- ↑ Rozkaz naczelnego dowódcy Wojska Polskiego nr 00248/org z 14 września 1945
- ↑ W literaturze występują również nazwy Dywizjon Artylerii Samobieżnej oraz Dywizjon Artylerii Samochodowej. Dodaję się również określenie "samodzielny"
- ↑ Etat 04/568 z poprawkami
Przypisy
- ↑ a b c Komornicki 1987 ↓, s. 213.
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 210.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.
- Magnuski, Janusz: Wozy bojowe LWP : 1943-1983. Magnuski, Janusz. Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-06990-5.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - kadra pancerna i samochodowa
Własna praca Kwz
Autor: Cmapm, Licencja: CC BY 3.0
Soviet SU-76M, manufactured in 1949, is displayed at the Museum of Heroic Defense and Liberation of Sevastopol on Sapun Mountain in Sevastopol.
Autor: S. Filatov. Oryginalnym przesyłającym był LostArtilleryman z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC-BY-SA-3.0
BA-64 armored car in the Great Patriotic War memorial in Nizhny Novgorod, Russia