6 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)
![]() | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1944 |
Rozformowanie | 1957 |
Tradycje | |
Nadanie sztandaru | 1947 |
Dowódcy | |
Pierwszy | mjr Edward Kumpicki |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
6 Pułk Artylerii Lekkiej (6 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk sformowany został we wsi Syrowatka, w okolicy Sum[4], na podstawie rozkazu dowódcy Armii Polskiej w ZSRR nr 01 z 1 kwietnia 1944. Jednostka wchodziła w skład 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty z 1 Armii Wojska Polskiego. 10 września 1944 pod Warszawą żołnierze pułku złożyli przysięgę[5]. Po zakończeniu działań wojennych pułk stacjonował w garnizonie Krotoszyn. Tam w 1947 otrzymał sztandar. Następnie przeniesiony do Kęszycy[6] i podporządkowany dowódcy 5 Saskiej Dywizji Piechoty. Rozformowany razem z dywizją w 1957.
Dowódcy pułku
- mjr Edward Kumpicki (do 12 IV 1945)
- ppłk Sergiusz Raskow
- ppłk Czesław Czubryt-Borkowski (IX 1948 – VII 1949)
- mjr Antoni Rybicki (był w 1956)[7]
Skład etatowy
Stan etatowy liczył 1093 żołnierzy, w tym 150 oficerów, 299 podoficerów i 644 kanonierów.
Na uzbrojeniu i wyposażeniu pułku znajdowały się:
- 76 mm armaty – 24
- 122 mm haubice – 12
- rusznice przeciwpancerne – 12
- samochody – 108
- ciągniki – 24
Marsze i działania bojowe
We wrześniu 1944 pułk wspierał 1 Pułk Piechoty, w czasie forsowanie Wisły pod Siekierkami. W lutym 1945, działając dywizjonami wspierał walkę 4 DP o Dobrzycę, Golce, Karsibór, Bobrowo i Lubno. W marcu brał udział w walkach o Kołobrzeg, a następnie bronił wybrzeża morskiego na odcinku Kołobrzeg—Mrzeżyno.
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() |
Przypisy
- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP Nr 053/Org. z 30.03.1946 roku
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
- ↑ Radziwończyk 1986 ↓, s. 108.
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 109.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
- ↑ Nalepa 1992 ↓, s. 88.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Edward,Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
- Kazimierz Radziwończyk. 4 Dywizja Piechoty im. Jana Kilińskiego. Formowanie i szkolenie. cz.I. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3, s. 101-128, 1986. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0043-7182.
Media użyte na tej stronie
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria lekka
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Formowanie Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR (1943 - 1944)
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Operacja berlińska - etap 16-25.04.1945
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Operacja berlińska - niemieckie wysiłki przyjścia z odsieczą Berlinowi - kwiecień -maj 1945
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Walki o Kanał Hohenzollernów (23-24.04.1945)
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Forsowanie Odry położenie 17-18.04.1945
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Forsowanie Odry położenie 18-20.04.1945
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Forsowanie Odry położenie 16.04.1945
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
76_mm_armata_dywizyjna_wz_1942_(ZiS3)