6 Pułk Piechoty (Księstwo Warszawskie)

6 Pułk Piechoty
Historia
Państwo Księstwo Warszawskie
Sformowanie1806
Tradycje
Kontynuacja2 Brygada Zmechanizowana
Dowódcy
Pierwszypłk Maciej Sobolewski (1781–1809)
Ostatnipłk Jan Kanty Julian Sierawski
Organizacja
DyslokacjaKalisz(2 bp w Częstochowie)[1]
Rodzaj sił zbrojnychWojska lądowe
Rodzaj wojskpiechota
Podległość2 Dywizja
17 Dywizja – 1812

6 Pułk Piechotyoddział piechoty Armii Księstwa Warszawskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Sformowany w 1806 w Dobrcu pod Kaliszem. Pod koniec 1809 roku pułk liczył 2673 żołnierzy[2]. Według etatu z 1810 roku, pułk składał się ze 27 osobowego sztabu i trzech batalionów piechoty po 6 kompanii. Sztaby batalionów liczyć miały 4 osoby, a kompanie 136 żołnierzy. W sumie w pułku powinno służyć 2487 żołnierzy. Faktycznie stan osobowy oddziału był nieco mniejszy[3].

Zgodnie z zarządzeniem Napoleona z 17 maja 1811 roku, na terenie Księstwa Warszawskiego utworzono trzy dywizje. Pułk wszedł w skład 2 Dywizji[3].

W czasie przygotowań do inwazji na Rosję 1812 roku pułk włączony został w strukturę 17 Dywizji Jana Henryka Dąbrowskiego z V Korpusu Wielkiej Armii ks. Józefa Poniatowskiego[4].

Po abdykacji Napoleona, car Aleksander I wyraził zgodę na odesłanie oddziałów polskich do kraju. Miały one stanowić bazę do tworzenia Wojska Polskiego pod dowództwem wielkiego księcia Konstantego. 13 czerwca 1814 roku pułkowi wyznaczono miejsce koncentracji w Siedlcach[5].

Żołnierze pułku

Pułkiem dowodzili[6]:

Bitwy i potyczki

  • Raszyn (19 kwietnia 1809)
  • Radzymin (25 kwietnia 1809)
  • Góra (3 i 30 maja 1809)
  • Sandomierz (1812)
  • Sandomierz (13 i 17 maja 1809)
  • Zamość (20 maja 1809)
  • Wrzawa (12 czerwca 1809)
  • obrona Sandomierza, Borysów (21 listopada 1812)
  • Hrubieszów (4 grudnia 1812),
  • obrona Zamościa (1813)

Mundur

Przepis ubiorczy z 3 września 1810 roku nie doprowadził jednak do całkowitego ujednolicenia munduru piechoty. Niektóre pułki dość znacznie różniły się od ustaleń regulaminowych[a]. W 6 pułku piechoty były to bermyce grenadierów bez daszka, blachy i granatu; kordony pąsowe[7].

Chorągiew

Chorągiew 6 pułku piechoty z 1807 roku[8]

Na bławacie z tkaniny jedwabnej karmazynowej o wymiarach 50 cm X 54 cm orzeł polski, haftowany jedwabiem białym. Korona, dziób, berło i jabłko haftowane nićmi żółtymi. Takimiż nićmi haftowany napis: „PUŁK SZUSTY”. Wkoło frędzle z jedwabiu żółtego. Muzeum Czartoryskich w Krakowie[8].

Uwagi

  1. Różnice przedstawione przez Gembarzewskiego na podstawie ówczesnych rysunków, rachunkach i innych dokumentach pułkowych.

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie