6 Pułk Zmechanizowany (LWP)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Rozformowanie | 1989 |
Nazwa wyróżniająca | Warszawski[1] |
Tradycje | |
Rodowód | |
Kontynuacja | 49 Pułk Zmechanizowany (tradycje) |
Organizacja | |
Numer | JW 1598 i 2682[2] |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
6 Warszawski Pułk Zmechanizowany (6 pz) – oddział zmechanizowany Sił Zbrojnych PRL.
Wchodził w skład 2 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej. Stacjonował w Częstochowie, w koszarach przy ul. Sabinowskiej.
Jako tereny ćwiczeń użytkowany był poligon wojskowy leżący pomiędzy wsiami Nierada i Łaziec, na terenie gminy Poczesna, około 8 km na południe od Częstochowy. Strzelnica w dzielnicy Zacisze i Kawodrza Górna[3].
Przeformowany w 6 Ośrodek Materiałowo-techniczny (JW 2682). W 1994 rozformowany[2]
Żołnierze pułku
Skład (lata 80. XX w.)
- Dowództwo i sztab
- 3 x bataliony zmechanizowane
- batalion czołgów
- kompania rozpoznawcza
- bateria haubic 122mm
- bateria ppanc
- kompania saperów
- bateria plot
- kompania łączności
- kompania zaopatrzenia
- kompania remontowa
- kompania medyczna
- pluton chemiczny
- pluton ochrony i regulacji ruchu
Rozformowanie
W 1989, w związku ze zmianami restrukturyzacyjnymi w Wojsku Polskim 49 Pułk Zmechanizowany z Wałcza przyjął nazwę rozformowywanego 6 Pułku Zmechanizowanego z Częstochowy. Przeformowano również jego strukturę na pułk zunifikowany.
Przypisy
- ↑ Rozkazem nr 019/MON z 04.10.1973 w sprawie nadania jednostkom wojskowym historycznych nazw oraz imion zasłużonych działaczy partyjnych, żołnierzy oddziałów frontowych i partyzanckich, a także ustanowienia dorocznych świąt – 6 pułkowi zmechanizowanemu nadano nazwę wyróżniającą „Warszawski”.
- ↑ a b Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy.
- ↑ Nr-y Jednostek Wojskowych, www.jednostki-wojskowe.pl [dostęp 2019-11-09] .
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Hubert Śmietanka, Licencja: CC BY-SA 2.5
SKOT, Muzeum Wojska Polskiego
Centralna Szkoła Państwowej Straży Pożarnej w Częstochowie