6 Szpital Okręgowy
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie | 1939 |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Szpitale okręgowe WP w 1939
6 Szpital Okręgowy – jednostka organizacyjna służby zdrowia Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
Zadaniem 6 Szpitala Okręgowego we Lwowie było leczenie wojskowych i osób uprawnionych do leczenia wojskowego Okręgu Korpusu nr VI[1]. Szpital dysponował ambulatorium dentystycznym, chirurgicznym, okulistycznym, laryngologicznym oraz przychodnią ogólną dla chorych. Komendant szpitala posiadał uprawnienia dowódcy pułku[2].
1 października 1928 roku zredukowano Szpital Wojskowy w Stanisławowie o 100 łóżek przy jednoczesnym powiększeniu 6 Szpitala Okręgowego o taką samą liczbę łóżek[3].
Siedziba szpitala mieściła się przy ul. Łyczakowskiej 26 we Lwowie[4].
Struktura organizacyjna
Organizacja szpitala w 1923[5]:
- komendant, kancelaria i komisja gospodarcza,
- oficer administracji budynków i magazynów,
- oddziały chorych i pracowni klinicznych: chorób wewnętrznych, zakaźny, chirurgiczny, ginekologiczny, dermatologiczny, oddział neurologiczny, okulistyczny i laryngologiczny;
- pracownia bakteriologiczna
- pracownia rentgenowska,
- prosektorium,
- ambulatorium dentystyczne,
- apteka okręgowa,
- trzy plutony obsługi sanitarnej
Szpital posiadał 600 łóżek.
Kadra szpitala
- Komendanci szpitala
- płk lek. Franciszek Lewicki (do 25 IV 1921 → komendant Szp. Wojsk. Nr 1 w Przemyślu[6])
- ppłk lek. Julian Kasparek (p.o. od 25 IV 1921[6])
- płk lek. dr Romuald Węgłowski (był w 1923)[1]
- ppłk / płk lek. dr Bronisław Stroński (XI 1927[7] – 30 VI 1935 → szef sanitarny DOK VII[8])
- ppłk lek. dr Zygmunt Bronisław Sawicki (XI 1935 – 1939)
- Lekarze
- kpt. lek. rez. Tadeusz Falkiewicz – ordynator oddziału nerwowego (1928–1935)
Obsada personalna i struktura w marcu 1939 roku
Ostatnia „pokojowa” obsada personalna szpitala[9][a]:
- komendant szpitala – ppłk dr Zygmunt Bronisław Sawicki
- pomocnik komendanta – ppłk dr Adam Kurtz (*)[b]
- starszy ordynator oddziału chirurgicznego – ppłk dr Adam Wincenty Sołtysik
- starszy ordynator oddziału wewnętrznego – ppłk dr Ryszard Leopold Zacharski
- starszy ordynator oddziału ocznego – kpt. lek. Witold Szymon Starkiewicz
- starszy ordynator oddziału uszno-gardłowego – mjr dr Jan Marcin Mieczysław Zych
- starszy ordynator oddziału zakaźnego – kpt. dr Władysław Józef Zięba
- st ordynator oddziału skórno-wenerycznego – mjr dr Józef V Dąbrowski
- starszy ordynator oddziału nerwowego – kpt. dr Gotfryd Stefan Józef Kaczanowski
- starszy ordynator oddziału psychiatrycznego – mjr dr Edward Łukaszewicz
- kierownik pracowni rentgenowskiej – mjr dr Alfred Bong
- kierownik pracowni bakteriologiczno-chemicznej – mjr dr Stanisław I Chmura
- kierownik pracowni dentystycznej – mjr dr Stefan Łubkowski
- specjalizacja w chorobach wewnętrznych – mjr dr Jan Bernacki
- specjalizacja w chorobach wewnętrznych – mjr dr Jan II Krajewski
- praktyka szpitalna – mjr dr Ryszard Hanusz
- praktyka szpitalna – kpt. farm. mgr Leonard Palczyński
- praktyka szpitalna – por. lek. Stanisław Józef Dujanowicz
- pomocnik komendanta ds. gospodarczych – kpt. Ignacy Wirginiusz Rokosz
- oficer gospodarczy – kpt. int. Karol I Peczenik
- dowódca plutonu gospodarczego – kpt. Aleksander Józef Andrzej Olszański
- kapelan – starszy kpl. ks. Albin Mydlarz
Kadra zapasowa 6 Szpitala Okręgowego
- komendant kadry – ppłk dr Adam Kurtz (*)[b]
- lekarz kadry – ppor. lek. Antoni Kaczkowski
- oficer mobilizacyjny – kpt. Edmund Hieronim Smalewski
- oficer ewidencji personalnej – por. Gustaw Wincenty Pflancer
- oficer materiałowy – por. mgr Konrad Ogonowski
- zastępca oficera materiałowego – chor. Adolf Skorodecki
- dowódca kompanii szkolnej – kpt. adm. (piech.) Roman Stanisław Folwarczny
- dowódca I plutonu – por. piech. Bronisław Franciszek Zbiegień
Żołnierze Szpitala – ofiary zbrodni katyńskiej
Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[12]
| Nazwisko i imię | stopień | zawód | miejsce pracy przed mobilizacją | zamordowany |
|---|---|---|---|---|
| Kamiński Jakub[13] | kapitan rez. | lekarz | Katyń | |
| Limanowski Józef | ppor. rez. | lekarz | Katyń | |
| Pękalski Tadeusz | ppor. rez. | lekarz, dr | Katyń | |
| Schimel Szymon | ppor. rez. | lekarz | kier. Ośrodka Zdrowia w Kozłowej | Katyń |
| Sobol Wincenty | ppor. rez. | lekarz | praktyka w Częstochowie | Charków |
| Wienc Jan | ppor. rez. | urzędnik | Urząd Gminy w Morszynie | Charków |
| Wiśniowski Mieczysław[14] | ppor. lek. | żołnierz zawodowy | Charków | |
| Zieliński Franciszek | ppor. rez. | lekarz | praktyka w Stryju | Charków |
| Bernacki Jan | dr nauk medycznych | ULK | ||
| Krajewski Jan II | major | dr nauk medycznych | ULK | |
| Olszański Aleksander | kapitan | żołnierz zawodowy | dowódca plutonu gospodarczego | ULK |
| Peczenik Karol | kapitan | ULK | ||
| Rozgórski Jan | ppor. rez. | student | ULK | |
| Rzepka Antoni | ppor. rez. | nauczyciel | ULK | |
| Sawicki Zygmunt | ppłk | żołnierz zawodowy | komendant szpitala | ULK |
| Stenzel Leon | por. rez. | mgr farmacji | ULK | |
| Zięba Władysław | kapitan | ordynator oddziału zakaźnego | ULK |
Uwagi
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[10].
- ↑ a b Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[11].
Przypisy
- ↑ a b Almanach oficerski 1923 ↓, s. 111.
- ↑ Almanach oficerski 1923 ↓, s. 105.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 25 z 19 września 1928 roku, poz. 290.
- ↑ Informator 1939 ↓, s. 16.
- ↑ Almanach oficerski 1923 ↓, s. 104.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 7 maja 1921 roku, s. 919.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 318.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 56.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 891.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.
- ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 1446.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 14232.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Ilustrowany informator miasta Lwowa ze spisem miejscowości województwa lwowskiego na rok 1939. Juliusz Brunelik (red.). Lwów: Zdzisław Jaśkiewicz ; Juliusz Brunelik, 1939.
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Szpitale Okręgowe WP w 1939.jpg
Szpitale Okręgowe WP w 1939
Szpitale Okręgowe WP w 1939