70 Ophiuchi

70 Ophiuchi
ilustracja
Dane obserwacyjne (J2000)
GwiazdozbiórWężownik
Rektascensja18h 05m 27s / 18h 05m 27s
Deklinacja+02° 30′ 00″ / +02° 29′ 56″
Paralaksa (π)196,72 / 196,62
Odległość16,3 ly (5 pc[1])
Wielkość obserwowana4,89 / 6,00m
Ruch własny (RA)A: 124,16 mas/rok
B: 442,1 mas/rok
Ruch własny (DEC)A: -962,82 mas/rok
B: -1253,0 mas/rok
Prędkość radialna-6,87 ± 0,08 / -10 ± 5 km/s
Charakterystyka fizyczna
Typ widmowyK0 V[2] / K4 V[3]
Alternatywne oznaczenia
Bonner Durchmusterung: BD +02 3482
Boss General Catalogue: GC 24641
Katalog Gliesego: GJ 702
Katalog Henry’ego Drapera: HD 165341
Katalog Hipparcosa: HIP 88601
Katalog jasnych gwiazd: HR 6752
SAO Star Catalog: SAO 123107
V2391 Oph

70 Ophiuchigwiazda podwójna położona w gwiazdozbiorze Wężownika. Tworzą ją dwa pomarańczowe karły należące do typu widmowego K, o obserwowanej wielkości gwiazdowej 4,89m i 6,00m. Jaśniejszy składnik układu jest gwiazdą zmienną typu BY Draconis.

Układ planetarny

Z układem 70 Ophiuchi wiąże się jedno z najwcześniejszych doniesień o wykryciu planet pozasłonecznych. W.S. Jacob z obserwatorium w Madrasie, należącego do Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, stwierdził w 1855 r. na podstawie astrometrii, że w układzie 70 Oph występują anomalie ruchu sugerujące istnienie w nim „ciała planetarnego”[4]. W latach 90. XIX wieku Thomas J.J. See z Uniwersytetu Chicago twierdził, że z występowania tych anomalii wynika, że nieobserwowane, ciemne ciało okrąża jedną z gwiazd tego systemu, z okresem orbitalnym 36 lat[5]. Jednakowoż Forest R. Moulton dowiódł, że układ trzech ciał o takich parametrach orbitalnych byłby niestabilny[6].

Także w latach 40. XX wieku pojawiło się doniesienie sugerujące istnienie trzeciego ciała, krążącego z okresem 17 lat[7]. Wszystkie te wczesne raporty były mylne[1], jednak istnienie niegwiazdowych towarzyszy 70 Ophiuchi nie jest całkowicie wykluczone. W 2010 roku obserwacje wskazały dwa takie potencjalne ciała; nie wiadomo jednak, czy są to obiekty fizycznie związane z układem 70 Oph[8].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Heintz, W.D.. The Binary Star 70 Ophiuchi Revisited. „Journal of the Royal Astronomical Society of Canada”. 82 (3), 1988. Bibcode1988JRASC..82..140H. 
  2. 70 Oph A w bazie SIMBAD (ang.)
  3. 70 Oph B w bazie SIMBAD (ang.)
  4. W.S Jacob. On Certain Anomalies presented by the Binary Star 70 Ophiuchi. „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”. 15, s. 228, 1855. Bibcode1855MNRAS..15..228J. 
  5. T.J.J. See. Researches on the Orbit of F.70 Ophiuchi, and on a Periodic Perturbation in the Motion of the System Arising from the Action of an Unseen Body. „Astronomical Journal”. 16, s. 17, 1896. DOI: 10.1086/102368. Bibcode1896AJ.....16...17S. 
  6. T.J. Sherrill. A Career of Controversy: The Anomaly of T. J. J. See. „Journal for the History of Astronomy”. 30 (98), s. 25–50, 1999. Bibcode1999JHA....30...25S. 
  7. Dirk Reuyl, Erik Holmberg. On the Existence of a Third Component in the System 70 Ophiuchi. „Astrophysical Journal”. 97, s. 41, 1943. DOI: 10.1086/144489. Bibcode1943ApJ....97...41R. 
  8. Angelle M. Tanner, Christopher R. Gelino, Nicholas M. Law. A High-Contrast Imaging Survey of SIM Lite Planet Search Targets. „Publications of the Astronomical Society of the Pacific”. 122.896, s. 1195-1206, 2010. DOI: 10.1086/656481. 

Media użyte na tej stronie

Orbit5.gif
Dwa ciała o jednakowych masach krążące po orbitach eliptycznych wokół wspólnego barycentrum (układ potencjalnie niestabilny).