719 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | Generalleutnant Erich Höcker |
| Ostatni | Generalmajor Heinrich Gäde |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk | piechota |
| Podległość | OKH |
| Skład | patrz tekst |
719 Dywizja Piechoty – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana w rejonie Poczdamu (niem. Potsdam) na mocy rozkazu z 3 maja 1941 roku, w 15. fali mobilizacyjnej w III Okręgu Wojskowym. W skład dywizji wchodzili żołnierze starszych roczników.
Struktura organizacyjna
- Struktura organizacyjna w maju 1941 roku:
723. i 743. pułk piechoty, 663. oddział artylerii, 719. kompania pionierów, 719. kompania łączności;
- Struktura organizacyjna w czerwcu 1943 roku:
723. i 743. pułk grenadierów, 663. pułk artylerii, 719. batalion pionierów, 719. kompania przeciwpancerna, 719. oddział łączności, 663. polowy batalion zapasowy;
- Struktura organizacyjna w grudniu 1943 roku:
723. i 743. pułk grenadierów, 1719. pułk artylerii, 719. batalion pionierów, 719. kompania przeciwpancerna, 719. oddział łączności, 663. polowy batalion zapasowy;
- Struktura organizacyjna w sierpniu 1944 roku:
723., 743. i 766. pułk grenadierów, 1719. pułk artylerii, 719. batalion pionierów, 719. batalion fizylierów, 719. kompania przeciwpancerna, 719. oddział łączności, 663. polowy batalion zapasowy;
- Struktura organizacyjna w styczniu 1945 roku:
723., 743. i 766. pułk grenadierów, 1719. pułk artylerii, 719. batalion pionierów, 719. batalion fizylierów, 719. oddział przeciwpancerny, 719. oddział łączności, 663. polowy batalion zapasowy;
Dowódcy dywizji
- Generalleutnant Erich Höcker 3 V 1941 – 10 I 1944;
- Generalleutnant Max Horn 10 I 1944 – 15 II 1944;
- Generalmajor Carl Wahle 15 II 1944 – 30 VI 1944;
- Generalleutnant Karl Sievers 30 VI 1944 – 30 IX 1944;
- General Felix Schwalbe 30 IX 1944 – 22 XII 1944;
- Generalmajor Heinrich Gäde 22 XII 1944 – 30 III 1945;
Szlak bojowy
Od czerwca 1941 r. dywizja przebywała w Holandii jako jednostka okupacyjna. W walkach wzięła udział dopiero latem 1944 r. pod Tilburgiem i Scheidt, gdzie poniosła ciężkie straty. Po odbudowaniu została skierowana do Saary, gdzie kontynuowała walkę w ramach 19 Armii. Poddała się Amerykanom w maju 1945 r. pod Münsingen[1].
Przypisy
- ↑ Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010, s. 197. ISBN 978-83-11-11655-9.
Bibliografia
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
.svg)