75 Dywizjon Artylerii Lekkiej
75 Dywizjon Artylerii Lekkiej (75 dal) - pododdział artylerii lekkiej Wojska Polskiego II RP.
Formowanie i działania
75 dywizjon artylerii lekkiej nie występował w pokojowej organizacji wojska. Miał być sformowany zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, jako jednostka artylerii odwodu Naczelnego Wodza przez 23 pułk artylerii lekkiej w Będzinie.[a]
W maju 1939 roku, po wejściu w życie poprawionego planu mobilizacyjnego „W”, oddział został przemianowany w dokumentacji na II dywizjon 65 pułku artylerii lekkiej.
II/65 pal został sformowany, w dniach 24-27 sierpnia 1939 roku, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym. Baterie dywizjonu były uzbrojone w dwanaście 75 mm armat wz. 1897.
W kampanii wrześniowej dywizjon walczył w składzie macierzystego 65 pal.
Obsada personalna II/65 pal
- dowódca dywizjonu - mjr Franciszek Talarczyk
- adiutant - ppor. rez. Bogusław Piwowarczyk († 20 IX 1939)
- dowódca 4 baterii - por. Jerzy Rudolf Goinka
- dowódca 5 baterii - por. Edward Maciaszczyk
- dowódca 6 baterii - por. Józef Wincenty Łukaszewicz (ciężko ranny 10 IX 1939)
Uwagi
- ↑ Nigdy jednostki o tej nazwie nie sformowano i taka nie istniała w praktyce.
Bibliografia
- Ryszard Rybka, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja, Kamil Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Adiutor", 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774.
- Władysław Steblik, Armia "Kraków" 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II, ISBN 83-11-07434-8
- Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, ISBN 83-222-0377-2