79 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

79 Dywizja Piechoty
79 Dywizja Grenadierów Ludowych

79. Infanterie-Division
79. Volks-Grenadier-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	26 sierpnia 1939
Rozformowanie	1945
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	OKH
Skład	patrz tekst

79 Dywizja Piechoty – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 26 sierpnia 1939 roku, w 2. fali mobilizacyjnej przez Infanterie – Kommandeur 34 w Idar – Oberstein w XII Okręgu Wojskowym.

Dywizja została zniszczona w kole stalingradzkim w styczniu 1943 r. W marcu 1943 r. została odtworzona i ponownie rozbita jesienią 1944 w Rumunii nad rzeką Berlad^[1]. Kolejny raz ją odtworzono 27 października 1944 r. jako 79. Dywizję Grenadierów Ludowych (79. Volks-Grenadier-Division)^[2].

Struktura organizacyjna

• Struktura organizacyjna w sierpniu 1939 roku:
  • 208 pułk piechoty
  • 212 pułk piechoty
  • 226 pułk piechoty
  • 179 pułk artylerii
  • 179 batalion pionierów
  • 179 oddział rozpoznawczy
  • 179 oddział przeciwpancerny
  • 179 oddział łączności
  • 179 polowy batalion zapasowy

• Struktura organizacyjna w maju 1944 roku:
  • 208 pułk grenadierów
  • 212 pułk grenadierów
  • 226 pułk grenadierów
  • 179 pułk artylerii
  • 179 batalion pionierów
  • 79 dywizyjny batalion fizylierów
  • 179 oddział przeciwpancerny
  • 179 oddział łączności
  • 179 polowy batalion zapasowy

• Struktura organizacyjna w grudniu 1944 roku:
  • 208 pułk grenadierów
  • 212 pułk grenadierów
  • 226 pułk grenadierów
  • 179 pułk artylerii
  • 179 batalion przeciwpancerny
  • 179 batalion pionierów
  • 179 dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe

Dowódcy dywizji

Generalleutnant Karl Strecker 26 VIII 1939 – 12 I 1942;
Generalleutnant Richard von Schwerin 12 I 1942 – 31 I 1943;
Generalmajor Heinrich Kreipe 5 VI 1943 – 25 X 1943;
Generalleutnant Friedrich – August Weinknecht 25 X 1943 – 29 VIII 1944;
Oberst (Generalmajor) Alois Weber 1 XI 1944 – 25 II 1945;
Oberst Reinherr II 1945 – III 1945;
Oberst Kurt Hummel III 1945 – III 1945;
Oberstleutnant von Hobe III 1945 – III 1945.

Szlak bojowy

Pierwsza 79 Dywizja Piechoty

Dywizja wzięła ograniczony udział w kampanii francuskiej w 1940 r. Następnie pełniła na terenie Francji obowiązki okupacyjne. Od lipca 1941 walczyła na froncie wschodnim (Grupa Armii Południe) na Ukrainie. W 1942 toczyła walki o Charków, Izjum i Woroneż. Ostatecznie została zamknięta w kotle stalingradzkim i utracona w styczniu 1943 r. Zdołano ewakuować tylko część dowództwa i 179. pułku piechoty.

Druga 79 Dywizja Piechoty

Dywizję odtworzono marcu 1943 r. pod starą nazwą w okolicach Stalino. Walczyła na przyczółku kubańskim, Krymie i dolnym Dnieprem. Jesienią 1944 r. została całkowicie rozbita w Rumunii.

79 Dywizja Grenadierów Ludowych

Kolejny raz dywizję odtworzono 27 października w okolicach Torunia na bazie częściowo zorganizowanej 586 Dywizji Grenadierów Ludowych. Jednostka walczyła od grudnia 1944 na froncie zachodnim, m.in. pod Vianden i Bitburgiem. W trakcie odwrotu przez Mozelę i Ren została wzmocniona niedobitkami 276 Dywizji Grenadierów Ludowych. Szlak bojowy zakończyła w okolicach Heidelbergu i Darmstadt poddając się wojskom amerykańskim^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
• AntonyA. Beevor AntonyA., Stalingrad, StanisławS. Głąbiński (tłum.), Warszawa: Książka i Wiedza, 2000, ISBN 83-05-13135-1, OCLC 749860628 .
• Carell Paul, Operacja „Barbarossa”; Warszawa 2000, ISBN 83-11-09199-4.
• PaulP. Carell PaulP., Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, KazimierzK. Szarski (tłum.), Warszawa: Bellona, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110 .
• Haupt Werner, Die deutchen Infanterie Division b.m.w i b.d.w, ISBN 3-89555-274-7.
• Haupt Werner Die schlachten der Heeresgruppe Süd. Aus der Sicht der Divisionen; b.m.w 2005, ISBN 3-7909-0248-9.
• Kaczmarek Kazimierz Stalingrad 1942-1943; Warszawa 1985.
• TadeuszT. Konecki TadeuszT., Stalingrad, Warszawa: Bellona, 2003, ISBN 83-11-09452-7, OCLC 830498441 .
• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003, ISBN 3-8289-0525-0.
• Piekałkiewicz Janusz Stalinrad. Anatomia bitwy; Warszawa 1995.
• Solarz Jacek, Stalingrad 1942-1943 Warszawa-Kraków 1996, ISBN 83-86209-81-X.