7 Batalion (Legiony Polskie we Włoszech)

7 Batalion
Historia
Państwo

 Francja

Działania zbrojne
Wojny napoleońskie
Organizacja
Dyslokacja

Mediolan

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

Legia Włoska

7 Batalion – polski oddział wojskowy Legionów Polskich we Włoszech.

W drugiej połowie marca 1800 roku w Legionach rozpoczęto formowanie jednostki artylerii i 7 batalionu[1]. Dowództwo na życzenie gen. Dąbrowskiego miał objąć Karwowski. Na początku sierpnia batalion przebywał w Aix-Avignon[2].

W 1801 roku batalion, zamiast polskich czapek, podobnie jak grenadierzy, nosił francuskie kaszkiety[a][3]

Dowódcy batalionu

  • Andrzej Karwowski
  • Ignacy Stanisław Zawadzki - jesienią 1801

Chorągiew

Chorągiew uszyta z tkaniny jedwabnej o wymiarach 150 cm x 150 cm. Na tle niebieskim gwiazda biała, ośmiopromienna. Na dłuższych promieniach skierowanych w rogi bławatu wyrysowane podłużne trójkąty karmazynowe. Pośrodku olejno malowany kogut galijski w barwach szaro-brązowych, trzymający w lewych szponach zielony wieniec dębowy i gałązkę wawrzynową, a w prawych — czerwono-różowy płomień ze złotymi piorunami. Nad kogutem malowana farbą olejną wstęga niebieska o szerokości 8 cm, na której znajduje się napis srebrnymi literami: REPUBLIQUE FRANÇAISE. Pod kogutem podobna wstęga z napisem: PRÉMIERE LEGION POLONAISE. Odległość między wstęgami w granicach zewnętrznych po linii pionowej ok. 92 cm[4].

Strona lewa taka sama, z tym wyjątkiem, że kogut zwrócony jest na lewo i odwrotnie trzyma w szponach gałązkę i pioruny, poza tym napis na wstędze brzmi: 7me BATAILLION.

Drzewce czarno malowane o grubości 3,2 cm. Grot brązowy srebrzony wysokości 18 cm, z czego tuleja ma 8,5 cm. Największa szerokość grotu 5,2 cm. Okucie dolne z tego samego metalu szerokości 5 cm, zwężające się ku dołowi. Całkowita długość drzewca 307 cm. Pod grotem sznur podwójnie wiązany, z węzłem, przesuwką i dwoma chwastami długości 10 cm. Sznury jedwabne trójkolorowe, przetykane srebrem. Chwasty zwieszają się na 62 cm od związania pod grotem[4].

Wykonanie chorągwi artystyczne i staranne, lecz niebogate. Na mocy traktatu zawartego w Rydze chorągiew ta wraz z innymi została przejęta w 1922 roku przez rząd polski od rządu Związku Radzieckiego. Do tego czasu pozostawała w Muzeum Wojskowym na Kremlu w Moskwie. W 1934 roku znajdowała się w Zamku Warszawskim, od 1939 roku w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie[4].

Uwagi

  1. zwane potocznie kogutkami

Przypisy

  1. Pachoński 1985 ↓, s. 149.
  2. Pachoński 1985 ↓, s. 255.
  3. Pachoński 1985 ↓, s. 259.
  4. a b c Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie od wieku XI do roku 1960. T.3 od 1797 do 1814 roku. s. 38.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie