7 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego

7 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego
Historia
Państwo PRL
Sformowanie1951
Rozformowanie1957
Dowódcy
Pierwszypłk pil. Jan Frey-Bielecki
Ostatnippłk pil. Edward Chromy
Organizacja
NumerJW 1888
DyslokacjaKraków
Rodzaj wojskWojska lotnicze
PodległośćDowództwo Wojsk Lotniczych

7 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego (7 DLM) – związek taktyczny lotnictwa myśliwskiego ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Dywizja organizowana była w ramach dwuletniego planu przyspieszonego rozwoju wojska. Na podstawie rozkazu ministra obrony narodowej nr 0036/Org. z 7 kwietnia 1951 roku, w Krakowie rozpoczęto tworzyć dowództwo dywizji. Etat nr 6/124 dowództwa dywizji przewidywał 99 żołnierzy zawodowych i 5 kontraktowych[1].

Wobec załamania się planu przyspieszonego rozwoju wojsk, rozkazem MON nr 0078/Org. z 19 listopada 1952 roku wprowadzono nową organizację dywizji posiadającą tylko dwa pułki lotnictwa myśliwskiego[1].

Rozkazem nr 0054/Org. z 6 lipca 1957 roku, minister obrony narodowej polecił dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej rozformować dowództwo 7 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego OPL[1].

Struktura organizacyjna

W skład 7 DLM miały wchodzić następujące jednostki[1]:

Po zmianach w 1952 roku w skład 7 DLM weszły następujące jednostki[1]:

  • 2 pułk lotnictwa myśliwskiego OPL
  • 39 pułk lotnictwa myśliwskiego OPL
  • 78 kompania łączności
  • 41 Ruchome Warsztaty Remontu Lotnictwa

Dowódcy dywizji

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Zieliński (red.) 2011 ↓, s. 90-91.

Bibliografia

  • Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "SWAT", 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).