7 Dywizjon Artylerii Konnej (austro-węgierski)

Dywizjon Artylerii Konnej Nr 7 Reitende Artilleriedivision Nr. 7
Historia
Państwo	Austro-Węgry
Sformowanie	1908
Rozformowanie	1916
Tradycje
Rodowód	7. Dywizjon Artylerii Konnej
Kontynuacja	Dywizjon Artylerii Konnej Nr 1 Pułk Artylerii Polowej Nr 1 K
Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Kisszentmiklós
Rodzaj sił zbrojnych	c. i k. Armia
Rodzaj wojsk	artyleria
Podległość	7 Brygada Artylerii Polowej 7 Brygada Kawalerii Dywizja Kawalerii Temeszwar 1 Dywizja Kawalerii

Dywizjon Artylerii Konnej Nr 7 (rtAD. 7) – dywizjon artylerii konnej cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia dywizjonu

W 1889 roku w Timișoarze (węg. Temesvár), w składzie 7. Węgierskiego Pułku Artylerii Korpuśnej został zorganizowany 7. Dywizjon Artylerii Konnej^[1]. W 1892 roku dywizjon został przeniesiony do położonej na południe od Zagrzebia miejscowości Kis-Szent-Miklós (później nazywanej „Kisszentmiklós”)^[2].

Z dniem 6 kwietnia 1908 roku weszła w życie nowa organizacja artylerii, w ramach której dywizjon został wyłączony ze składu 7. Pułku Artylerii Korpuśnej i przekształcony w samodzielny oddział pod nazwą 7. Dywizjon Artylerii Konnej. Dywizjon wchodził w skład 7 Brygady Artylerii Polowej, natomiast pod względem taktycznym został podporządkowany komendantowi 7 Brygady Kawalerii^[3].

Od 1909 roku dywizjon pod względem taktycznym był podporządkowany komendantowi nowo utworzonej Dywizji Kawalerii Temeszwar, która w 1912 roku została przemianowana na 1 Dywizję Kawalerii.

Do 1914 roku dywizjon stacjonował w Kisszentmiklós na terytorium 7 Korpusu, który był jego okręgiem uzupełnień^[4].

W 1916 roku oddział został przemianowany na Dywizjon Artylerii Konnej Nr 1. Równocześnie dotychczasowy Dywizjon Artylerii Konnej Nr 1 należący do 7 Dywizji Kawalerii został przemianowany na Dywizjon Artylerii Konnej Nr 7^[5]. W 1918 roku jednostka nosiła nazwę „Pułk Artylerii Polowej Nr 1 K” (niem. Feldartillerieregiment Nr 1 K)^[6].

Skład

• Dowództwo
• 3 x bateria po 4 armaty 8 cm FK M.5.

Żołnierze dywizjonu

Komendanci dywizjonu

• mjr Alexander von Krobatin (1889^[1] – 1890 → komendant Szkoły Kadetów Artylerii w Wiedniu)
• mjr Alexander von Scholley (1890 – 1891 → komendant 2. Dywizjonu Artylerii Konnej w Wiedniu)
• ppłk / płk Ferdinand Kanyaurek (1891 – 1893 → stan spoczynku)
• mjr / ppłk Joseph von Stipsicz (1893 – 1896 → komendant 19. Pułku Artylerii Dywizyjnej)
• mjr / ppłk Aleksander Milenković (1896 – 1899 → komendant 32. Pułku Artylerii Dywizyjnej)
• mjr / ppłk Desiderius Moys von Ludrova (1899 – 1906 → komendant 16. Pułku Artylerii Dywizyjnej)
• mjr Hugo Grűner (1906 – 1908 → 7. Pułk Haubic Polowych)
• kpt. / mjr Vinzenz Latka (1908 – 1912 → oficer sztaby 3. Pułku Armat Polowych)
• mjr Emil Bugarin von Sokolplanina (1912 – 1914)

Oficerowie

• por. Alfred von Hubicki

Przypisy

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1890. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1889. (niem.)
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891. (niem.)
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1893. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1893. (niem.)
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.)
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.)
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.)
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.)
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.)
• Juliusz Bator: Wojna galicyjska. Działania armii austro-węgierskiej na froncie północnym (galicyjskim) w latach 1914-1915. Kraków: Wydawnictwo EGIS Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-7396-747-2. (pol.)