7 Kołobrzeski Pułk Piechoty

7 Pułk Piechoty
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1962

Nazwa wyróżniająca

Kołobrzeski[1]

Tradycje
Kontynuacja

7 pułk zmechanizowany

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Włodzimierz Piotrowski

Organizacja
Numer

JW 1157[2][3]

Dyslokacja

Lublin[4]

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

3 Pomorska Dywizja Piechoty[4]

Odznaczenia
Ag virtuti.jpg

7 Kołobrzeski Pułk Piechoty (7 pp) – oddział piechoty ludowego Wojska Polskiego.

Sformowany w Sielcach na podstawie rozkazu nr 95 dowódcy 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR z 27 grudnia 1943 w oparciu o sowiecki etat pułku strzeleckiego nr 04/501. Wchodził w skład 3 Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta z 1 Armii WP. Po zakończeniu działań wojennych pułk dyslokowano do m. Majdanek k. Lublina. Jego II batalion piechoty zakwaterowano w Puławach. W 1962 przeformowany został w 7 Kołobrzeski pułk zmechanizowany.

Obsada personalna

Dowódcy pułku:

  • kpt. Włodzimierz Piotrowski (27 grudnia 1943 – 6 stycznia 1944)
  • kpt. Antoni Jabczyński (7 – 17 stycznia 1944)
  • mjr Paweł Wierchowodko (18 – 30 stycznia 1944)
  • ppłk Stanisław Russijan (31 stycznia 1944 do końca wojny)
Odznaczeni Srebrnymi Krzyżami Orderu Virtuti Militari[5]
  1. por. Leon Bodnar
  2. ppor. Stanisław Burzak
  3. sierż. Augustyn Drapała
  4. ppor. Stanisław Duda
  5. sierż. Bronisław Kaliciński
  6. por. Sergiusz Kononkow
  7. szer. Józef Kowalski
  8. por. Cezary Kozaczyński
  9. ppor. Stanisław Latak
  10. ppor. Andrzej Litwa
  11. chor. Kazimierz Masiowski
  12. ppor. Piotr Pieńkowski
  13. sierż. Wolf Połownikow
  14. kpt. Hipolit Rudy
  15. ppłk Stanisław Russijan
  16. plut. Tadeusz Siekieta
  17. chor. Wiktor Sobolewski
  18. por. Eryk Suchanek
  19. kpt. Wilhelm Tupikowski
  20. ppor. Aleksander Urbanowski
  21. plut. Zygmunt Zieliński
  22. chor. Józef Żeromski

Skład etatowy

dowództwo i sztab

  • 3 bataliony piechoty
  • kompanie: dwie fizylierów, przeciwpancerna, rusznic ppanc, łączności, sanitarna, transportowa
  • baterie: działek 45 mm, dział 76 mm, moździerzy 120 mm
  • plutony: zwiadu konnego, zwiadu pieszego, saperów, obrony pchem, żandarmerii

Razem:

żołnierzy 2915 (w tym oficerów – 276, podoficerów 872, szeregowców – 1765).

Sprzęt:

162 rkm, 54 ckm, 66 rusznic ppanc, 12 armat ppanc 45 mm, 4 armaty 76 mm, 18 moździerzy 50 mm, 27 moździerzy 82 mm, 8 moździerzy 120 mm

Marsze i działania bojowe

Od chwili sformowania do zakończenia wojny pułk walczył w składzie 3 Dywizji Piechoty. Najcięższe walki stoczył na przyczółku warecko–magnuszewskim, następnie walczył w rejonie Pragi. Na Wale Pomorskim przełamywał pozycje ryglowe pod Nadarzycami i Czaplinkiem.

W Kołobrzegu zdobył południowo–wschodnią część miasta z kościołem św. Jerzego. Odpierał atak desantu morskiego w rejonie dworca kolejowego. W czasie forsowania Odry walczył pod Gozdowicami i Wriezen. Na terenie Brandenburgii sforsował Kanał Hohenzollernów pod Borgsdorfem, walczył pod Linum i Dechtow[6].

1 armia lwp.pngWal pomorski 1945.pngForsowanie odry 1 1945.pngForsowanie odry 2 1945.pngForsowanie odry 3 1945.png
Kanal hohenzollernow 1945.pngOperacja berlin 1 1945.pngOperacja berlin 2 1945.png

Przypisy

  1. ↑ Rozkaz Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego Nr 078 z 4 maja 1945 i rozkaz ogólny Nr 0188 Dowódcy 1 Armii WP z 6 maja 1945.
  2. ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP Nr 053/Org. z 30.03.1946 roku
  3. ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  4. ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
  5. ↑ Dziuda, Pokrzywa 1976 ↓, s. 491.
  6. ↑ Komornicki 1965 ↓, s. 179.

Bibliografia

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945 wybrane miejsca bitew walk i akcji bojowych. Warszawa: MON, 1977.
  • Marcin Dziuda, Jan Pokrzywa: Siódmy kołobrzeski. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1976.
Piechota polska na froncie wschodnim
Korpusy
Dywizje (DP)
Brygady
Pułki (pp)
Bataliony
Broń strzelecka

Proporczyk piech.png

Ludowe Wojsko Polskie
Rodowód
Instytucje centralne
Formacje
Struktura organizacyjna
Działania wojsk
Stalinizm w wojsku
Szkolnictwo wojskowe

Orzeł LWP.jpg

Media użyte na tej stronie

Piechota 1952.svg
Autor: Magnum045, Licencja: CC BY-SA 4.0
Infantry branch insignia 1952
LWP kurtki piechota.png
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - piechota
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Operacja berlin 1 1945.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Operacja berlińska - etap 16-25.04.1945
Operacja berlin 2 1945.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Operacja berlińska - niemieckie wysiłki przyjścia z odsieczą Berlinowi - kwiecień -maj 1945
Proporczyk piech.png
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
LWP proporczyk piechoty
Kanal hohenzollernow 1945.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Walki o Kanał Hohenzollernów (23-24.04.1945)
Ag virtuti.jpg
Srebrny krzyż Virtuti militari
Forsowanie odry 2 1945.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Forsowanie Odry położenie 17-18.04.1945
Forsowanie odry 3 1945.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Forsowanie Odry położenie 18-20.04.1945
Wal pomorski 1945.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Walki o Wał Pomorski (5 - 20.02.1945)
Forsowanie odry 1 1945.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Forsowanie Odry położenie 16.04.1945
1 armia lwp.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Formowanie Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR (1943 - 1944)