7 Korpus Zmechanizowany (ZSRR)

7 Korpus Zmechanizowany

7-й механизированный корпус

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	8 lipca 1940 1 sierpnia 1943
Rozformowanie	1946
Nazwa wyróżniająca	„Nowoukraiński”, „Chingański”
Dowódcy
Pierwszy	generał major Wasilij Winogradow
Ostatni	generał major/generał porucznik Fiodor Katkow
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska zmechanizowane

7 Korpus Zmechanizowany (ros. 7-й механизированный корпус) – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

I formowanie

Pierwsze formowanie Korpusu rozpoczęto 8 lipca 1940 roku. Dowództwo Korpusu sformowany na bazie dowództwa 57 Korpusu Strzeleckiego.

Skład:

• 14 Dywizja Pancerna,
• 18 Dywizja Pancerna,
• 1 Dywizja Zmotoryzowana,
• 8 pułk motocyklowy,
• oddziały korpuśne:
  • 251 samodzielny batalion łączności,
  • 42 samodzielny zmotoryzowany batalion saperów,
  • 107 samodzielna eskadra lotnicza.

5 lipca 1941 korpus posiadał na stanie:

• 725 czołgów, w tym:
  • 29 T-34,
  • 34 KW-1,
  • 10 KW-2,
  • 371 BT-7
  • 257 T-26, w tym 70 z miotaczami płomieni (chemiczne),
  • 24 T-38
• 68 samochodów pancernych BA-10 i BA-20.

Dowódcy 7 Korpusu Zmechanizowanego:

• generał major Wasilij Winogradow – lipiec 1940 – 17 lipca 1941

Żołnierze korpusu:

• porucznik Jakow Dżugaszwili – dowódca baterii w 14 pułku artylerii haubic 14 Dywizji Pancernej.

W chwili ataku Niemiec korpus znajdował się w rezerwie Stawki. W lipcu w ramach Frontu Zachodniego na Białorusi (Bitwa białostocko-mińska).

Dowództwo korpusu rozformowano 17 lipca 1941 roku.

II formowanie

Drugie formowanie 7 Korpusu Zmechanizowanego nastąpiło na podstawie rozkazu NKO nr 1124070 z dnia 10 stycznia 1943 roku.

Skład korpusu^[1]:

• 16 Brygada Zmechanizowana,
  • 240 pułk czołgów,
• 63 Brygada Zmechanizowana,
  • 84 pułk czołgów,
• 64 Brygada Zmechanizowana,
  • 177 pułk czołgów,
• 41 Gwardyjska Brygada Pancerna,
• 1440 pułk artylerii samobieżnej,
• 1821 pułk artylerii samobieżnej,
• 109 pułk artylerii przeciwpancernej,
• 614 pułk moździerzy,
• 40 gwardyjski dywizjon moździerzy (BM-13),
• samodzielny batalion motocyklowy,
• oddziały korpuśne:
  • 136 samodzielny batalion saperów (od 15.10.1943 r.),
  • 153 batalion remontowy (od 15.10.1943 r.), przeformowana 31.12.1944 r. na:
    • 547 polowa baza remontowa czołgów,
    • 548 polowa baza remontowa czołgów,
  • 163 samodzielna kompania chemiczna (od 15.10.1943 r.),
  • 612 samodzielna kompania transportowa (od 15.10.1943 r.),
  • lotniczy oddział łączności (od 15.10.1943 r.),
  • 40 piekarnia polowa od (15.10.1943 r.),
  • 1759 polowa kasa Gosbanku (od 15.10.1943 r.).
  • 2649 poczta polowa (od 15.10.1943 r.).

Dowódcy 7 Korpusu Zmechanizowanego:

• generał major Iwan Dubowoj – 01.08.1943 – 05.11.1943,
• generał major/generał porucznik Fiodor Katkow – 06.11.1943 – 03.09.1945.

7 Korpus Zmechanizowany pomiędzy w okresie styczeń 1943 – wrzesień 1945 roku uczestniczył w operacjach:

• Operacja dnieprowsko-karpacka – 24.12.1943 – 17.04.1944,
• Operacja jassko-kiszyniowska – 20.08.1944 – 29.08.1944,
• Operacja bułgarska – 05.09.1944 – 09.09.1944,
• Operacja debreczyńska – 06.10.1944 – 28.10.1944,
• Operacja budapesztańska (Oblężenie Budapesztu) – 29.10.1944 – 13.02.1945
• Operacja praska – 06.05.1945 – 11.05.1945,
• Operacja kwantuńska – 09.08.1945 – 02.09.1945.

Zobacz też

• Korpus Zmechanizowany (ZSRR)
• Atak Niemiec na ZSRR

Przypisy

Bibliografia

• Mark Siemiowicz Sołonin: Czerwiec 1941. Ostateczna diagnoza. Poznan: Dom Wydawniczy Rebis, 2007. ISBN 978-83-7818-616-8. (pol.).
• Mark Siemiowicz Sołonin: 22 czerwca 1941 czyli Jak zaczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana. Poznan: Dom Wydawniczy Rebis, 2007, seria: Historia. ISBN 978-83-7510-130-0. OCLC 750110162. (pol.).
• 7-й механизированный корпус/ 7 Korpus Zmechanizowany. [dostęp 2016-11-23].