7 Pułk Tatarski Wielkiego Księstwa Litewskiego
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  I Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1792 | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | Aleksander Mustafa Ułan | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Janów[1]. | |
7 Pułk Tatarski Wielkiego Księstwa Litewskiego – oddział jazdy armii Wielkiego Księstwa Litewskiego wojska I Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Sformowany w maju 1792[1]. Znany wcześniej jako Pułk Tatarski Aleksandra Ułana albo 2 Pułk Tatarów.Już po rozpoczęciu działań wojennych z Rosją, wielu spośród żołnierzy i oficerów 4 pułku przedniej straży opuściło macierzystą jednostkę, stając się zalążkiem nowo tworzonego 7 pułku tatarskiego[2]. W październiku 1792 został zwinięty do konfederacji targowickiej[1]. Według etatu we wrześniu 1792 roku liczyć miał 500, natomiast służyło w nim 409 ludzi. Po rozwiązaniu pułku część żołnierzy przeniesiona została do innych pułków. Proces ten przebiegał
6 kwietnia 1793 r. ppłk A. Ułan pisał do hetmana Sz. Kossakowskiego[3]:
Odebrałem po Lustracyi Rozkaz od JW Generała Zabiefy ażebym Towarzystwa Apszytował JW Chlewiński Generał Pisał do mnie abym Apszytował gdzie podług rozkazu mnie danego. Apszytowałem 146 głów w mcu Januaryi 1793 Roku. A gdy już Pułk zRedukowano to tylko mnie nie przyjęto iak tylko tych które poszli do Pułku JW Chlewińskiego y do Kirkora..? i tego samego dnia również do hetmana Kossakowskiego: Składam moią pokorną prośbę u nóg JWPana Dobrodzieja Za Officerami których leszcze iest iedynastu z pułku zRedukowanego bez służby Zostaiących, którzy niemaią Żadnego Sposobu Utrzymać się y Żyć dalej, mam Honor prosić Łaskawych w Zględów Pańskich Zatymiż Officerami aby mogli tym Czasowie do dalszey Decyzyji Pańskiej bydź umieszczone do pułków naporcyjach Towarzyskich Wyznaczonych.
Żołnierze pułku
Etatową obsadę oficerską normował etat stutysięczny wojska, według którego w pułku powinni się znajdować: pułkownik, podpułkownik, dwóch majorów, kwatermistrz, audytor, dwóch adiutantów, czterech rotmistrzów z chorągwiami, czterech rotmistrzów sztabowych, ośmiu poruczników, ośmiu chorążych[4].
Przypisy
- ↑ a b c d Gembarzewski 1925 ↓, s. 15.
- ↑ Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 439.
- ↑ Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 256.
- ↑ Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 163.
- ↑ Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 257.
Bibliografia
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Mariusz Machynia, Valdas Rakutis, Czesław Srzednicki: Oficerowie wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sztab, kawaleria, artyleria, wojska inżynieryjne i piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-7188-239-4.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
Autor: Olek Remesz (wiki-pl: Orem, commons: Orem), Licencja: CC BY-SA 2.5
Chorągiew królewska z okresu panowanie dysastii Wazów (1587-1668) w Polsce