7 Pułk Ułanów (powstanie listopadowe)

Oficer 7 Pułku Ułanów (obraz autorstwa Romana Rupniewskiego)

7 Pułk Ułanów – pułk jazdy polskiej okresu zaborów. Sformowany z ochotników w styczniu 1831 jako 2 Pułk Jazdy Augustowskiej^[1]. W kwietniu 1831 w okolicach Łowicza przemianowany na 7 Pułk Ułanów. 1 lipca w skład pułku weszła Legia Litewsko-Wołyńska Konna^[1].

Żołnierze pułku

Dowódcy pułku^[1]:

• płk Aleksander Oborski (od 8 stycznia 1831),
• mjr Jerzy Bułharyn,
• mjr Mikołaj Korwin Kamieński (od 19 sierpnia; 5 września awansowany na pułkownika).

Walki pułku

Pułk brał udział w walkach w czasie powstania listopadowego.

Bitwy i potyczki^[1]:

• Ostrołęka (25 lutego 1831),
• Nur (16 i 22 maja),
• Łysobyki (19 czerwca),
• Drobin (9 lipca),
• Bodzianów (11 lipca),
• Raciąż (23 lipca).

Pułk otrzymał 1 Krzyż Kawalerski, 8 złotych i 6 srebrnych^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
• Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie. Tom IV. Od 1815 do 1831 roku. Warszawa: 1966.
• Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie - Królestwo Polskie 1815-1830. Poznań: Wydaw. Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-48-3.
• Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.