7 Pułk Ułanów Lubelskich (PSZ)

7 Pułk Ułanów Lubelskich
Ilustracja
Odznaka pamiątkowa pułku
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1947

Nazwa wyróżniająca

Lubelskich

Dowódcy
Pierwszy

ppłk dypl. Bronisław Mokrzycki

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Galatina
Giulianova (X 1945)
Grottammare (1946)

Rodzaj wojsk

rozpoznanie

Podległość

3 Dywizja Strzelców Karpackich

7 Pułk Ułanów Lubelskich (7 puł) – pułk rozpoznawczy Polskich Sił Zbrojnych.

Formowanie i zmiany organizacyjne pułku

24 grudnia 1944 roku ukazał się rozkaz organizacyjny dowódcy 2 Korpusu Polskiego L.dz.6009/kwat/tj. na mocy którego 12 pułk Ułanów Podolskich miał wydzielić zawiązki organizacyjne dla 7 pułku Ułanów Lubelskich w ilości połowy stanu. Ponadto pełny stan uzbrojenia bojowego i pojazdów mechanicznych. Etat pułku (bryt.) WE II/251/1 później WE II/251/2 przewidywał 43 oficerów i 828 szeregowych[1].

25 grudnia 1944 roku, w Mercato Saraceno, generał dywizji Władysław Anders w czasie pobytu w 12 pułku Ułanów Podolskich zapowiedział, że zostanie z niego utworzony 7 pułk Ułanów Lubelskich im. gen. Kazimierza Sosnkowskiego. Dowódca 2 Korpusu przemawiając do ułanów Podolskich powiedział: „dumny jestem z Was, iż macie w sobie tyle sił żywotnych, że będziecie zdolni wyłonić z siebie zawiązki dla 7 Pułku Ułanów. Wierzę, że godnym on będzie spadkobiercą pięknych tradycji 7 Pułku, na którego sztandarze widnieje Order Virtuti Militari”. Prace przygotowawcze rozpoczęto pod koniec grudnia 1944 roku, po przeniesieniu 12 pułku Ułanów Podolskich na południe Włoch, do miejscowości Casarano[2].

10 stycznia 1945 roku generał dywizji Władysław Anders wydał zgodę na odtworzenie 7 pułku Ułanów Lubelskich, jako pułku samochodów pancernych (rozpoznawczy) 3 Dywizji Strzelców Karpackich[3].

18 stycznia 1945 roku w Casarano odbyła się uroczystość wydzielenia i pożegnania zawiązków. Dzień ten został przyjęty za datę odtworzenia pułku. Uroczystość zakończyła msza święta, a następnie defilada obu pułków w szyku pieszym przed swoimi dowódcami. Tego samego dnia pułk odjechał do miejscowości Galatina i zakwaterował w budynku szkoły. Stan pułku liczył 16 oficerów, 7 podchorążych, 9 starszych podoficerów oraz 342 podoficerów i ułanów. 19 stycznia 1945 roku ukazał się pierwszy rozkaz dzienny pułku[4]. 27 stycznia rozpoczęły się kursy instruktorskie wyszkolenia motorowego, kierowców samochodów pancernych Staghound, wyszkolenia strzeleckiego samochodów pancernych Staghound oraz kurs obserwatorów (dowódców wozów). Kursy ukończyło 77 instruktorów[5]. 3 marca do pułku wcielono 124 ułanów, w większości ochotników z terenu Francji. 4 marca odbyła uroczysta zbiórka z okazji imienin Szefa Pułku, generała Kazimierza Sosnkowskiego. 7 marca pułk liczył 19 oficerów oraz 596 podoficerów i ułanów[6]. 19 marca 1945 roku pułk wizytował generał Władysław Anders, pełniący obowiązki Naczelnego Wodza. W przeglądzie i defiladzie wziął udział 12 Pułk Ułanów Podolskich i 25 Pułk Ułanów Wielkopolskich. 23 marca pułk obchodził swoje święto[7]. 14 maja pułk podjął marsz do strefy frontowej, celem dołączenia do macierzystej 3 DSK. Po zakończeniu działań wojennych pułk stacjonował w Petriolo i Montottone. W drugiej połowie czerwca 1945 roku dołączył do 1 BSK rozlokowanej w Budrio w okolicach Bolonii. Już w lipcu powrócił do swoich poprzednich garnizonów[8]. Przez cały rok 1945 w 7 pułku prowadzono intensywne szkolenie w pułku i na kursach poza nim, okresowo istniał szwadron szkolny. Jesienią pułk rozmieszczono nad Adriatykiem w Giulianova, a pod koniec roku przeniesiono go do Grottammare i Grottaglie, w tych miejscowościach pułk kwaterował do końca pobytu we Włoszech[9]. Od listopada 1945 roku 7 pułk Ułanów Lubelskich pełnił służbę wartowniczą w Zgrupowaniu "Straż Taranto" przy obozach jenieckich oraz magazynach amunicyjnych w rejonie Bari. W sierpniu i wrześniu 1946 roku pułk częściowo transportem kolejowym przez Niemcy i Francję, a częściowo drogą morską odbył podróż do Wielkiej Brytanii. Rozmieszczony został w Livermere Camp, w rejonie Bury Saint Edmunds w hrabstwie Suffolk. Żołnierze uczestniczyli w pracach polowych i oczyszczaniu terenu z niewybuchów, nastąpiła częściowa demobilizacja i przechodzenie do życia cywilnego. Z uwagi na powyższe w grudniu 1946 r. ze stanu osobowego utworzono dwa szwadrony "A" i "B"[10]. 3 lipca 1947 roku szwadrony „A” i „B” zostały połączone w jeden szwadron pod dowództwem por. Władysława Rubnikowicza[11]. 5 lipca 1947 roku obecnych w pułku było 113 żołnierzy, w tym: 13 oficerów, 2 chorążych, 4 starszych wachmistrzów, 5 wachmistrzów, 8 plutonowych, 14 kaprali, 23 starszych ułanów i 44 ułanów. Poza pułkiem było odkomenderowanych kolejnych 23 podoficerów i 63 ułanów[12]. 10 lipca 1947 roku oddział został przeniesiony z obozu Livermere Camp do obozu Great Bower Wood Camp położonego kilka mil na zachód od Londynu[11].

Lubelscy ułani

Dowódcy pułku
Obsada personalna pułku 19 stycznia 1945
Dowództwo
  • dowódca pułku - ppłk dypl. kaw. Bronisław Mokrzycki
  • zastępca dowódcy - rtm. Tadeusz Wojnarowski
  • adiutant - rtm. Jerzy Rędziejowski
  • oficer informacyjny - ppor. Jan Dziewanowski (od 7 III 1945[15])
  • kwatermistrz - por. Zdzisław Nemetz (od II 1945[16])
  • lekarz - ppor. lek. Tomasz Cisek (od II 1945[16])
  • oficer techniczny - kpr. pchor. inż. Czesław Krzyżanowski
  • kapelan - ks. Stanisław Kotowski (od 7 IV 1945[17])
  • szef kancelarii - st. wachm. Roman Mierzwiak
  • dowódca czołówki naprawczej - ppor. inż. Marian Rembowski (od IV 1945[18])
1 szwadron
  • dowódca 1 szwadronu - por. Zygmunt Fuglewicz
  • oficer szwadronu - ppor. Włodzimierz Salnicki
  • oficer szwadronu - ppor. Władysław Czernecki
  • szef szwadronu - wachm. Antoni Wróblewski
2 szwadron
  • dowódca 2 szwadronu - por. / rtm. Mieczysław Kowszun
  • dowódca szwadronu - rtm. Wojciech Konopka (od 23 IV 1945[19])
  • oficer szwadronu - ppor. Władysław Rubnikowicz
  • oficer szwadronu - ppor. Zbysław Osiecki
  • szef szwadronu - st. wachm. Adam Skrzypczak
3 szwadron
  • dowódca 3 szwadronu - por. Witold Świderski
  • oficer szwadronu - ppor. Jan Śniechowski
  • oficer szwadronu - ppor. Edmund Michalak
  • szef szwadronu - wachm. Kazimierz Tiupa
szwadron dowodzenia
  • dowódca szwadronu dowodzenia - rtm. Piotr Medyna
  • oficer gospodarczy - ppor. Jerzy Michalski
  • oficer szwadronu - ppor. Władysław Wzorek
  • oficer szwadronu - ppor. Józef Słysz
  • szef szwadronu - wachm. Józef Filary

Kadrę uzupełniał por. Henryk Tekliński „przykomenderowany z 12 Pułku Ułanów Podolskich na okres wyszkolenia pułku”[20].

Ponadto służbę w pułku pełnił ppor. Stefan Nędzyński.

Przypisy

  1. Młotek (red.) 1978 ↓, s. 664-665.
  2. Kronika 1947 ↓, s. 2.
  3. Lalak i Kamiński 2006 ↓, s. 35.
  4. Kronika 1947 ↓, s. 3-6.
  5. Kronika 1947 ↓, s. 9, 12.
  6. Kronika 1947 ↓, s. 16.
  7. Kronika 1947 ↓, s. 20-21.
  8. Żak 2014 ↓, s. 122.
  9. Żak 2014 ↓, s. 123.
  10. Tym 2014 ↓, s. 30-34.
  11. a b Kronika 1947 ↓, s. 185.
  12. Kronika 1947 ↓, s. 186.
  13. Krzysztof Szczypiorski. Zarys dziejów 7 Pułku Ułanów Lubelskich im. gen. Kazimierza Sosnkowskiego. „Rocznik Mińsko-Mazowiecki”. Z. 2, s. 70, 1994. 
  14. Tym 2014 ↓, s. 36.
  15. Kronika 1947 ↓, s. 17.
  16. a b Kronika 1947 ↓, s. 11.
  17. Kronika 1947 ↓, s. 29.
  18. Kronika 1947 ↓, s. 32.
  19. Kronika 1947 ↓, s. 32-33.
  20. Kronika 1947 ↓, s. 4, 6.

Bibliografia

  • Kronika 7 Pułku Ułanów Lubelskich (2 Korpus), 25/12/1944 - 12/1947, sygn. C.849. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1947. [dostęp 2017-04-28].
  • Zbigniew Lalak, Andrzej Kamiński: Kawaleria pancerna PSZ 1940-1945. Organizacja i struktura. Warszawa: Pegaz-Bis, 2006. ISBN 83-11-08218-9.
  • Janusz Odziemkowski: 7 Pułk Ułanów Lubelskich im. gen. Kazimierza Sosnkowskiego. Warszawa: Mikromax, 1989. ISBN 83-00-03216-9.
  • Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945. Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-2043299-2.
  • Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947: rodowody, barwa, broń. Warszawa: TESCO, 1989. ISBN 83-00-02555-3.
  • Ułani Lubelscy, Księga Dziejów 7 Pułku Ułanów Lubelskich im. generała Kazimierza Sosnkowskiego, red. Józef Smoleński i Marian W. Żebrowski, Koło Żołnierzy 7 Pułku Ułanów Lubelskich, Londyn 1969.
  • Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
  • Juliusz S. Tym: Śladami polskich gąsienic 1939-1947.Polskie Oddziały Pancerne na Zachodzie tom 13, Pułki Rozpoznawcze. Warszawa: Edipresse-Kolekcje Sp.o.o., 2014. ISBN 978-83-7989-112-2.
  • Mieczysław Młotek (red.): 3 Dywizja Strzelców Karpackich 1942-1947. Londyn: Zarząd Główny Związku Karpatczyków, 1978.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Znak panc 3.png
Korpusówka jednostek pancernych Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
M4A1 Grizzly Sherman CFB Borden.jpg
Autor: Balcer, image corrected by pl:Wikipedysta:Chrumps, Licencja: CC BY 2.5
Grizzly M4A1 Sherman tank at Base Borden Military Museum.
Odznaka 7puł.jpg
Autor: Anwit, Licencja: CC BY-SA 4.0
Odznaka 7 puł