7 Samodzielny Pułk Czołgów Ciężkich
7 Samodzielny Pułk Czołgów Ciężkich (7 spczc) − oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.
 Barwy wojsk pancernych | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk | |
Pułk sformowany został na podstawie rozkazów organizacyjnych Naczelnego Dowódcy WP nr 58/org. z dnia 15 marca 1945 roku i nr 0107/org. z dnia 27 kwietnia 1945 roku[1] według sowieckiego etatu Nr 010/460 samodzielnego pułku czołgów ciężkich gwardii (ros. Отдельный гвардейский тяжёлый танковый полк) z lutego 1944 roku. Zgodnie z etatem oddział powinien liczyć 396 żołnierzy oraz posiadać na uzbrojeniu 21 czołgów ciężkich IS-2. Organizacja jednostki rozpoczęta została w dniu 1 maja 1945 roku[2]. Oddział otrzymał numer poczty polowej 84274. W dniu 10 maja 1945 roku stan ewidencyjny pułku liczył 100 żołnierzy (25% stanu etatowego), w tym 14 oficerów, 18 podoficerów i 68 szeregowych. Do czasu zakończenia działań wojennych w Europie jednostka nie zakończyła organizacji i nie otrzymała sprzętu pancernego[2]. Na podstawie rozkazu organizacyjnego nr 00248/org. Naczelnego Dowódcy WP z dnia 14 września 1945 roku jednostka została rozformowana[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Stanisław Komornicki, Krótki informator historyczny ... s. 190, a za nim Jerzy Kajetanowicz, Polskie wojska lądowe w latach 1945-1960 ... s. 19, podał, że pułk formowany był na podstawie rozkazu ND WP z dnia 2 kwietnia 1945 r.
- ↑ a b Komornicki 1987 ↓, s. 190.
- ↑ Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 .... s. 42.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz, Polskie wojska lądowe w latach 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne, uzbrojenie, Europejskie Centrum Edukacyjne, Toruń 2004, ISBN 83-88089-12-9
- Stanisław Komornicki, Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, tom 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1987, ISBN 83-11-07419-4
- Janusz Magnuski, Wozy bojowe LWP 1943-1983, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1985, ISBN 83-11-06990-5
- Organizacja i działania bojowe Ludowego Wojska Polskiego w latach 1943-1945. Wybór materiałów źródłowych, tom I, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1958
| Korpusy pancerne | |
|---|---|
| Brygady pancerne (BPanc) | |
| Pułki czołgów (pcz) | |
| Pułki czołgów ciężkich (pczc) | |
| Bataliony rozpoznawcze | |
| Pułki artylerii pancernej (papanc) | |
| Dywizjony artylerii pancernej (dapanc) | |
| Wyposażenie |
- Artyleria polska na froncie wschodnim ⇐ Wojsko Polskie w ZSRR ⇒ Piechota polska na froncie wschodnim
| Korpusy pancerne | |
|---|---|
| Dywizje pancerne | |
| Brygady pancerne | |
| Pułki czołgów | |
| Bataliony rozpoznawcze | |
| Pułki artylerii pancernej | |
| Dywizjony artylerii pancernej | |
| Wyposażenie |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - kadra pancerna i samochodowa
Własna praca Kwz