81 Batalion Saperów (1939)
Historia | |
Państwo | II Rzeczpospolita |
---|---|
Sformowanie | 1939 |
Rozformowanie | 1939 |
Dowódcy | |
Pierwszy | mjr dypl. Józef Maleniewski |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | wojsko |
Rodzaj wojsk | saperzy |
Podległość | Korpus Interwencyjny Armia „Prusy” |
81 Batalion Saperów (81 bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego II RP z okresu kampanii wrześniowej.
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. W 1939 2 pułk Saperów Kaniowskich sformował w alarmie 81 batalion saperów dla Armii „Prusy”[1].
Struktura i obsada etatowa
Obsada personalna we wrześniu 1939[2]:
- dowódca batalionu – mjr dypl. Józef Maleniewski
- zastępca dowódcy – kpt. Grzegorz Bożydar Gadzaliński † 10 IX 1939 Ryczywół[3]
- dowódca 1 kompanii saperów – por. Grzegorz Bielawski
- dowódca 2 kompanii saperów – por. Brunon Leon Kowalski
- dowódca 3 zmotoryzowanej kompanii saperów – por. Mieczysław Bunkiewicz
- dowódca kolumny saperskiej – por. Bogusław Jan Karaszewski
- dowódca kolumny pontonowej – por. Jan Wybraniec
Przypisy
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 161.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 325.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 400.
Bibliografia
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).