85 Pułk Artylerii Ciężkiej

85 Warszawski Pułk Artylerii Ciężkiej im. gen. Józefa Bema (85 pac) – oddział artylerii ciężkiej ludowego Wojska Polskiego.

Pułk został sformowany we wrześniu 1945 roku w garnizonie Bielsko według etatu Nr 4/8 ciężkiego pułku artylerii Rezerwy Naczelnego Dowództwa. Jednostka powstała na bazie dowództwa i 1 dywizjonu rozwiązanej 1 Warszawskiej Brygady Artylerii Ciężkiej im. gen. Józefa Bema. Dowódcą pułku został oficer Armii Radzieckiej, płk P. Posławski^[1].

Na początku 1946 roku pułk został przeformowany w 28 Warszawski Dywizjon Artylerii Ciężkiej, który wiosną tego roku został dyslokowany do garnizonu Jelenia Góra.

Struktura organizacyjna według etatu Nr 4/8

152 mm hba wz. 1937 (MŁ-20)

• Dowództwo pułku
• dwa dywizjony artylerii a. trzy baterie a. dwa plutony ogniowe a. dwa działony
• bateria artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego
• bateria sztabowa a. pluton rozpoznawczy, pluton łączności i pluton topograficzny
• szkoła pułkowa
• pluton transportowy
• pluton remontowy
• warsztaty techniczne i mundurowe
• ambulatorium

Stan etatowy pułk liczył 10 pracowników i 726 żołnierzy, w tym 111 oficerów, 205 podoficerów i 410 szeregowców. Na uzbrojeniu znajdowały się dwadzieścia cztery 152 mm armato-haubice wz. 1937 (MŁ-20).

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Pod red. Mikołaja Plikusa "Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973". XXX - lecie LWP. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1975
• Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.