8 Batalion Eksploatacji Dróg
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1944 |
| Rozformowanie | 1944 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Michał Semeniuk |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Skład | Etat 047/12 |
8 Samodzielny Batalion Eksploatacji Dróg (8 sbed)[1] – samodzielny pododdział Wojsk Drogowych ludowego Wojska Polskiego.
Batalion sformowany został na podstawie rozkazu Nr 41 Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego z dnia 6 października 1944 roku o formowaniu 3 Armii Wojska Polskiego[2].
W związku z zaniechaniem formowania 3 Armii WP, będący w stadium organizacji batalion rozformowany został z dniem 29 listopada 1944 roku. Dowódcą batalionu był ppłk Michał Semeniuk[2]. Numer poczty polowej "56734".
Podstawowym zadaniem pododdziału była organizacja i pełnienie służby regulacji ruchu oraz kontroli wojskowych pojazdów mechanicznych, a także ochrona armijnych dróg samochodowych i mostów.
Zgodnie z etatem Nr 047/12 batalion liczył 402 żołnierzy, a w jego skład wchodziło dowództwo, sztab, trzy kompanie eksploatacji dróg i pluton ochrony mostów. Każda z trzech kompanii posiadała trzy plutony: regulacji ruchu, drogowy i gospodarczy[3].
Przypisy
- ↑ Organizacja i działania bojowe Ludowego Wojska Polskiego w latach 1943-1945 ... s. 259, 271 i 428 samodzielne bataliony eksploatacji dróg nazywane były również batalionami drogowo-eksploatacyjnymi lub batalionami etapowymi. Juliusz Malczewski i Roman Polkowski, Krótki informator historyczny ... s. 202 i 214 podali błędną nazwę jednostki -8 Samodzielny Batalion Budowy Dróg i prawidłowy etat Nr 047/12 samodzielnego batalionu eksploatacji dróg.
- ↑ a b Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 214.
- ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 204.
Bibliografia
- Organizacja i działania bojowe Ludowego Wojska Polskiego w latach 1943-1945. Wybór materiałów źródłowych, tom I, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1958
- Juliusz Malczewski Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 4, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).