8 Batalion Sanitarny
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1922 |
| Rozformowanie | 1926 |
| Tradycje | |
| Rodowód | kompania zapasowa sanitarna Nr 8 |
| Kontynuacja | Kadra 8 batalionu sanitarnego Kadra zapasowa 8 szpitala okręgowego |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | garnizon Toruń |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko |
| Rodzaj wojsk | służba zdrowia |
| Podległość | Okręg Korpusu Nr VIII |
8 Batalion Sanitarny (8 bsan.)[a] – pododdział służby zdrowia Wojska Polskiego.
Historia batalionu
8 batalion sanitarny został sformowany w 1922 roku w Toruniu na bazie zlikwidowanej kadry kompanii zapasowej sanitarnej nr 8. Pododdział był okręgową instytucją służby zdrowia podległą bezpośrednio szefowi sanitarnemu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII oraz jednostką ewidencyjną dla wszystkich oficerów i szeregowych pełniących służbę w formacjach sanitarnych i liniowych OK VIII, w tym w 8 Szpitalu Okręgowym w Toruniu oraz w szpitalach rejonowych Bydgoszcz, Grudziądz i Włocławek. Ponadto batalion wypełniał funkcje szkoleniowe oraz mobilizacyjne.
27 sierpnia 1922 roku na terenie koszar Sowińskiego dowódca Okręgu Korpusu Nr VIII gen. dyw. Zygmunt Zieliński odsłonił pomnik „Dnia krwi i chwały”. Na jednej ze stron pomnika umieszczono napis: „Pamięci bitwy pod Grochowem 25 lutego 1831 roku, Generałowi Sztab-Lekarzowi Karolowi Kaczkowskiemu i 3-cim batalionom 19 i 20 pułków piechoty. W dniu utworzenia baonów sanitarnych – Oficerowie i szeregowi sanitarnego Baonu Nr. VIII. Dn. 19.VI.20”. Po nabożeństwie i odsłonięciu pomnika odbyła się defilada batalionu, a po niej pokaz służby sanitarnej w polu i zawody sportowe[2].
W czerwcu 1926 roku jednostka została skadrowana i przemianowana na kadrę 8 batalionu sanitarnego[3]. W 1928 roku w Kadrze 8 bsan. służbę pełniło tylko dwóch oficerów administracyjnych: kpt. Ignacy Jakub Brózda (komendant) i por. Alojzy Merchut (oficer ewidencji materiałowej)[4].
Z dniem 1 lipca 1931 roku minister spraw wojskowych wcielił kadrę 8 batalionu sanitarnego, bez zmiany nazwy i zadań, do 8 Szpitala Okręgowego w Toruniu i jednocześnie zwiększył skład osobowy szpitala o skład osobowy kadry[5].
Organizacja batalionu
W skład batalionu wchodziła:
- drużyna dowódcy batalionu,
- trzy kompanie sanitarne,
- kadra batalionu zapasowego,
- warsztat sanitarno-techniczny.
Każda z kompanii sanitarnych składała się z drużyny dowódcy i czterech plutonów. Pluton liczył dwie drużyny po dwie sekcje sanitarne. Dwa plutony z każdej kompanii były wydzielone do służby w szpitalu okręgowym i w szpitalach rejonowych[1]. Szpital okręgowy dysponował trzema plutonami, a każdy z trzech szpitali rejonowych – jednym plutonem obsługi sanitarnej[6].
Żołnierze
- Dowódcy kompanii, batalionu i komendanci kadry
- ppłk lek. Stefan Ożegowski (od XII 1921[7])
- ppłk lek. Zygmunt Gilewicz (1922[8] – XI 1925 → komendant 8 Szpitala Okręgowego)
- mjr lek. Nikodem Butrymowicz (XI 1925[9] – VI 1926 → referent san.-tech. w 8 Okręgowym Szefostwie Sanitarnym[10])
- kpt. san. Ignacy Jakub Brózda (VI 1926[3] – 1931 → zastępca kwatermistrza 8 Szpitala Okręgowego[11])
- Zastępcy dowódcy batalionu
- Żołnierze batalionu – ofiary zbrodni katyńskiej
Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[13]
| Nazwisko i imię | stopień | zawód | miejsce pracy przed mobilizacją | zamordowany |
|---|---|---|---|---|
| Kowalczyk Bronisław[14] | chorąży | żołnierz zawodowy | Katyń |
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b Almanach 1923 ↓, s. 103.
- ↑ M. Dąbrowski. Uroczystość utworzenia bataljonów sanitarnych. „Polska Zbrojna”. 241, s. 3, 1922-09-05. Warszawa..
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 28 czerwca 1926 roku, s. 201.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 708.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 15 z 30 maja 1931 roku, poz. 183.
- ↑ Almanach 1923 ↓, s. 104, 107.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 6 grudnia 1921 roku, s. 1625.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1168.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 128 z 27 listopada 1925 roku, s. 695.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 28 czerwca 1926 roku, s. 197.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 341.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1061.
- ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 1732.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).