8 Brygada Artylerii (II RP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk Olgierd Pożerski |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | artyleria |
8 Brygada Artylerii (8 BA) – brygada artylerii Wojska Polskiego II RP.
Historia brygady
8 Brygada Artylerii została sformowana w maju 1919 roku. Była organiczną jednostką artylerii 8 Dywizji Piechoty. Wiosną 1920 roku jej stan bojowy liczył 42 oficerów, 951 szeregowych obsług dział i karabinów maszynowych oraz telefonistów, a także 501 jezdnych. Brygada uzbrojona była w sprzęt francuski: 29 armat polowych 75 mm, 8 armat polowych 105 mm i 3 haubice 155 mm. Ponadto na uzbrojeniu i wyposażeniu brygady znajdowało się 30 karabinów maszynowych i 1702 karabinków różnych systemów oraz 234 wozy i 23 kuchnie polowe. Na dzień 1 maja 1920 dysponowała 31 działami polowymi i 9 działami ciężkimi[1].
W sierpniu 1920 roku, przed bitwą warszawską, Brygada w składzie pięciu baterii 8 pułku artylerii polowej (baterie 2, 3, 4, 5 i 6) oraz dwóch baterii 8 dywizjonu artylerii ciężkiej (bateria 1 i 3) znalazła się na poligonie rembertowskim. Część oficerów, w tym dowódca brygady, oraz szeregowych w następstwie złego odżywiania, brudu, wilgoci i spiekoty chorowała na dyzenterię. 80% żołnierzy nie miało spodni, 75% mundurów, 30% płaszczy, a 40% butów![2]
Organizacja pod koniec 1919
- dowództwo 8 Brygady Artylerii
- 8 pułk artylerii polowej w składzie 8 baterii (8 bateria - w głębi kraju)
- I dywizjon 8 pułku artylerii ciężkiej w składzie 2 baterii (2 bateria - w głębi kraju)
Dowódcy brygady
- płk Olgierd Pożerski (od 15 V 1919[3])
Przypisy
- ↑ Odziemkowski 2010 ↓, s. 371.
- ↑ Olgierd Pożerski, VIII Brygada Artylerii w bitwie pod Warszawą 1920 s. 48-49.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 60 z 31 maja 1919 roku, poz. 1908.
Bibliografia
- Stanisław Kraszewski, Zarys historii wojennej 8-go Pułku Artylerii Polowej, Warszawa 1929, s. 18.
- Roman Łoś, Artyleria polska 1914-1939, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07772-X, OCLC 830057069.
- Olgierd Pożerski, VIII Brygada Artylerii w bitwie pod Warszawą 1920, Przegląd Artyleryjski Nr 1, Warszawa styczeń 1926, s. 48-54.
- Henryk Wielecki i Rudolf Sieradzki, Wojsko Polskie 1921-1939. Organizacja i odznaki artylerii, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1994, ISBN 83-85621-44-X.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).