8 Dywizja Lotnictwa Szturmowego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1950 |
| Rozformowanie | 1963 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk pil. Stiepan Markowcew |
| Ostatni | płk pil. Józef Jacewicz |
| Organizacja | |
| Numer | JW 3188[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | Dowództwo Wojsk Lotniczych |
8 Dywizja Lotnictwa Szturmowego (8 DLSz) – związek taktyczny lotnictwa szturmowego ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Dywizja powstała w ramach sześcioletniego planu rozbudowy lotnictwa. Na podstawie rozkazu ministra obrony narodowej nr 037/Org. z 28 kwietnia 1950 roku, 15 listopada 1950 w Warszawie przemianowano dowództwo dywizji szturmowej istniejące w etacie Dowództwa Wojsk Lotniczych. Etat nr 6/97 dowództwa dywizji przewidywał 79 żołnierzy zawodowych i 4 kontraktowych[2].
Rozkaz ministra obrony narodowej nr 0096/Org. z 11 grudnia 1951 roku wprowadził nowy skład dywizji[2].
Zarządzeniem szefa Sztabu Generalnego nr 0058/Org. z 5 czerwca 1953 roku dowództwo dywizji zostało przebazowane do Bydgoszczy, a dywizja weszła w podporządkowanie 3 Korpusu Lotnictwa Mieszanego. Po rozformowaniu korpusu 8 DLSz weszła w skład Lotnictwa Operacyjnego[2].
Na podstawie zarządzenia szefa Sztabu Generalnego nr 094/Org. z 1 lipca 1963 roku 8 Dywizja Lotnictwa Szturmowego została rozwiązana[2].
Struktura organizacyjna
W skład 8 DLSz miały wchodzić następujące jednostki[2]:
Po korektach w 1952 roku struktura była następująca[2]:
- 4 pułk lotnictwa szturmowego „Kraków”
- 46 pułk lotnictwa szturmowego
- 48 pułk lotnictwa szturmowego
- 87 kompania łączności
- 49 Ruchome Warsztaty Remontu Lotnictwa
Wobec zaniechania formowania 46 pułku lotnictwa szturmowego, w jego miejsce ponownie wszedł 5 pułk lotnictwa szturmowego
Dowódcy dywizji
- płk pil. Stiepan Markowcew (1950 -1952)
- ppłk pil. Jan Raczkowski (1952 -1955)
- płk pil. Józef Jacewicz (1956 -1963)
Przypisy
Bibliografia
- Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "SWAT", 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz