8 Dywizjon Taborów

8 Dywizjon Taborów
Kadra 8 dywizjonu taborów
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1939

Tradycje
Kontynuacja

8 szwadron taborów
Kadra 8 dywizjonu taborów

Organizacja
Dyslokacja

Toruń; Lipno

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

tabory

Podległość

Okręg Korpusu Nr VIII

Polskie dywizjony taborów w 1939

8 Dywizjon Taborów – oddział taborów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

W okresie swojego istnienia jednostka przechodziła kilkakrotnie reorganizację. W 1923 dywizjon stacjonował w Toruniu, a w 1939 kadra 8 dywizjonu taborów stacjonowała w Lipnie.

Forowanie i zmiany organizacyjne

W 1923 dywizjon podlegał Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VIII i stacjonował w Toruniu[1]. Dowódca dywizjonu pełnił jednocześnie funkcję szefa taborów Okręgu Korpusu Nr VIII[2].

1 października 1925, w związku z reorganizacją wojsk taborowych, dywizjon został przeformowany w 8 szwadron taborów. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII[3][4]. W lipcu 1926, „w związku z redukcją stanów liczebnych formacji taborowych (rozkaz MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. i rozporządzenie wykonawcze Dep. II L. 1600/tab. tjn.)” szwadron został skadrowany[5][6][a].

12 września 1930 roku została wydana „Organizacja taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku został wydany rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. 8 szwadron taborów został przeformowany w kadrę 8 dywizjonu taborów[6].

W 1939 kadra 8 dywizjonu taborów stacjonowała w Lipnie[8].

Struktura organizacyjna

Organizacja dywizjonu w 1923[1]

  • dowództwo dywizjonu
  • cztery lub pięć szwadronów taborowych[b]
  • skład i warsztat taborowy
  • kadra szwadronu zapasowego
  • kadra Okręgowego Szpitala Koni nr VIII w Toruniu[9]
  • kolumny przewozowe

Obsada personalna

Dowódcy dywizjonu i szwadronu oraz komendanci kadry
  • ppłk tab. Edmund Schäffer (IV 1923[10][11][12] – 1 X 1925 → szef Szefostwa Taborów DOK VIII[13])
  • mjr tab. Władysław Brunne-Selim (1 X 1925[14] – VII 1926 → szef Szefostwa Taborów DOK V[15])
  • rtm. tab. Leon Oktawian Michalewski (p.o. VII[16] – XI 1926 → kwatermistrz szwadronu[17])
  • kpt. tab. Franciszek Drwota (XI 1926[18] – 1 IV 1929 → kierownik referatu taborów Szefostwa Intendentury i Taborów OK VIII[19])
  • kpt. tab. Czesław Sław-Góralik (XII 1929[20] – X 1930[7])
  • mjr tab. Szymon Skoczylas (od X 1930[7][21])
  • kpt. Stanisław Władysław Mężyk (był III 1939)
Zastępcy dowódcy dywizjonu
Kwatermistrzowie
  • rtm. tab. Marian Metelski (1 X 1925[13][16] – XI 1926 → p.o. dowódcy 3 szw. tab.[18])
  • rtm. tab. Leon Oktawian Michalewski (XI – XII 1926 → tymczasowo do dyspozycji szefa taborów OK VIII[24])
  • rtm. tab. Ludwik Guzik (od XII 1926[24][25])
Obsada personalna kadry 8 dywizjonu taborów w marcu 1939 roku[26][c]
  • komendant kadry – kpt. Mężyk Stanisław Władysław
  • oficer mobilizacyjny – kpt. Sedlak Władysław
  • oficer administracyjno-materiałowy – kpt. Satkiewicz Józef

Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej

Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[28]

Nazwisko i imięstopieńzawódmiejsce pracy przed mobilizacjązamordowany
Morawski Józefpodporucznik rezerwyagronomKatyń
Tomaszewski Józefpodporucznik rezerwyKatyń
Pęski Roman[29]porucznik rezerwyinżynier leśnictwaCharków
Sedlak Władysław[30]kapitanżołnierz zawodowy(e)Charków
Typrowicz Wawrzyniec[31]major rezerwyprawnik, dr prawnotariusz we Lwowie (e)Charków
Dziewoński Mieczysław[32]porucznik rezerwyhandlowiecKalinin
Waligóra Czesław Teodorporucznik rezerwyziemianinwł. majątku Górki TczewskieBLK

Uwagi

  1. ↑ W styczniu 1931 roku, ogłaszając zmiany personalne przeprowadzone w październiku 1930 roku, posługiwano się nazwą „b. 8 sk. szw. tab.”, czyli były 8 skadrowany szwadron taborów[7]
  2. ↑ Spośród dziesięciu dywizjonów połowa miała w swoim składzie pięć szwadronów, a pozostałe, w tym 4 dtab – cztery szwadrony[2]
  3. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[27].

Przypisy

  1. ↑ a b Almanach oficerski 1923 ↓, s. 73.
  2. ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 199.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586-587.
  4. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 199 wg autora nowa organizacja taborów została wprowadzona 1 listopada 1925 roku.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230-231.
  6. ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 200.
  7. ↑ a b c Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 20.
  8. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 832.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1393-1394.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 18 kwietnia 1923 roku, s. 257.
  11. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1035, 1039.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 945, 949.
  13. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 587.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 585, 587.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230.
  16. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 231.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 3 listopada 1926 roku, s. 395.
  18. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 17 listopada 1926 roku, s. 401.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 124.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 392.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 789.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 73 z 21 listopada 1923 roku, s. 677.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 939, 949.
  24. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 52 z 7 grudnia 1926 roku, s. 429.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 516.
  26. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 832.
  27. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  28. ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
  29. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 6825.
  30. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 7228.
  31. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 14073.
  32. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 8734.

Bibliografia

Tabory i służba remontu Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Dywizjony taborowe

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Polskie dywizjony taborów w 1939.jpg
Polskie dywizjony taborów w 1939