8 Korpus Zmechanizowany (ZSRR)

8 Korpus Zmechanizowany

8-й механизированный корпус

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	7 lipca 1940
Nazwa wyróżniająca	„Aleksandryjski”
Dowódcy
Pierwszy	generał porucznik Dmitrij Riabyszew
Ostatni	generał major Aleksander Firsowicz
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Drohobycz
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska zmechanizowane
Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru, Order Kutuzowa II klasy

8 Korpus Zmechanizowany (ros. 8-й механизированный корпус) – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

I formowanie

Pierwsze formowanie Korpusu rozpoczęto 7 lipca 1940 roku. Dowództwo Korpusu sformowany na bazie dowództwa 4 Korpusu Kawalerii.

Skład:

• 124 Dywizja Pancerna,
• 15 Dywizja Pancerna – przekazana wiosną 1941 roku do 15 Korpusu Zmechanizowanego,
• Dywizja Pancerna – od wiosny 1941 roku,
• 7 Dywizja Zmotoryzowana,
• 2 pułk motocyklowy,
• oddziały korpuśne:
  • 192 samodzielny batalion łączności,
  • 45 samodzielny zmotoryzowany batalion saperów,
  • 108 samodzielna eskadra lotnicza.

22 czerwca 1941 korpus liczył 31 927 żołnierzy oraz miał na stanie:

• od 858 do 932 czołgi (wg różnych źródeł), w tym:
  • 100 T-34,
  • 71 KW-1,
  • 2 KW-2,
  • 14 BT-2,
  • 109 BT-5,
  • nieznaną liczbę BT-7,
  • 344 T-26, w tym 50 z miotaczami płomieni (chemiczne),
  • 48 T-35,
  • 47 T-37/T-38/T-40.

Dowódcy 8 Korpusu Zmechanizowanego:

• generał porucznik Dmitrij Riabyszew – lipiec 1940 – lipiec/sierpień 1941.

W chwili ataku Niemiec korpus znajdował się w składzie Frontu Południowo-Zachodniego na Ukrainie. Uczestniczył w walkach z 1 Grupą Pancerną (Bitwa w rejonie Dubno – Łuck – Brody) ulegając prawie całkowitej zagładzie.

4 sierpnia 1941 roku na bazie dowództwa 8 Korpusu zmechanizowanego sformowano dowództwo 38 Armii.

II formowanie

Drugie formowanie 8 Korpusu Zmechanizowanego nastąpiło na podstawie rozkazu NKO nr 1124070 z dnia 10 stycznia 1943 roku. W skład korpusu zostały przekazane czołgi i armaty samobieżne ufundowane przez kołchoźników z Uzbekistanu (zebrano 26 milionów rubli): 120 T-34, 16 SU-122 i 16 SU-85^[1].

Skład korpusu^[1]:

• 66 Brygada Zmechanizowana,
  • 70 pułk czołgów,
• 67 Brygada Zmechanizowana,
  • 83 pułk czołgów,
• 68 Brygada Zmechanizowana,
  • 139 pułk czołgów,
• 116 Brygada Pancerna,
• oddziały korpuśne:
  • 998 samodzielny batalion łączności (od 12.11.1943 r.)
  • 147 samodzielny batalion saperów (od 12.11.1943 r.),
  • 149 batalion remontowy (od 12.11.1943 r.), przeformowany 02.01.1945 r. na:
    • 540 polowa baza remontowa czołgów,
    • 545 polowa baza remontowa czołgów,
  • 164 samodzielna kompania chemiczna (od 12.11.1943 r.),
  • 613 samodzielna kompania transportowa (od 12.11.1943 r.),
  • lotniczy oddział łączności (od 12.11.1943 r.),
  • 173 piekarnia polowa od (12.11.1943 r.),
  • 1828 polowa kasa Gosbanku (od 15.10.1943 r.).
  • 2655 poczta polowa (od 12.11.1943 r.).

Dowódcy 8 Korpusu Zmechanizowanego:

• generał major Abram Chasin – 09.08.1943 – 10.01.1944,
• generał major Aleksander Firsowicz – 11.01.1944 – 06.1945.

W dniu 14.01.1945 na stanie korpusu było 253 czołgi, m.in.: 5 T-34, 21 IS-1/IS-2, 185 М4А2, 21 SU-85, 21 SU-76, 53 M3 Scout Car, 52 BA-64, 19 M17 MGMC.

8 Korpus Zmechanizowany w okresie styczeń 1943 – maj 1945 roku uczestniczył w operacjach:

• Operacja dnieprowsko-karpacka – 24.12.1943 – 17.04.1944,
• Operacja wschodniopruska – 13.01.1945 – 25.04.1945,
• Operacja wschodniopomorska – 10.02.1945 – 04.04.1945,
• Operacja berlińska – 16.04.1945 – 08.05.1945.

Zobacz też

• Korpus Zmechanizowany (ZSRR)
• Atak Niemiec na ZSRR

Przypisy

Bibliografia

• Mark Siemiowicz Sołonin: Czerwiec 1941. Ostateczna diagnoza. Poznan: Dom Wydawniczy Rebis, 2007. ISBN 978-83-7818-616-8. (pol.).
• Mark Siemiowicz Sołonin: 22 czerwca 1941, czyli Jak zaczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana. Poznan: Dom Wydawniczy Rebis, 2007, seria: Historia. ISBN 978-83-7510-130-0. OCLC 750110162. (pol.).
• 8-й механизированный корпус/ 8 Korpus Zmechanizowany. [dostęp 2016-11-24].