8 Pułk Piechoty (PSZ)

8 Pułk Piechoty
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

maj 1940

Rozformowanie

czerwiec 1940

Dowódcy
Pierwszy

ppłk dypl. Aleksander Misiurewicz

Działania zbrojne
kampania francuska 1940
Organizacja
Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

3 Dywizja Piechoty

8 Pułk Piechoty (8 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego we Francji.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Formowanie pułku rozpoczęto 15 V 1940 roku w miejscowości Plenan Le Grand w pobliżu obozu Coetquidan w Bretanii w ramach 3 Dywizji Piechoty. W dniu 23 maja 1940 roku ze składu 8 pułku wydzielono żołnierzy do utworzenia, 6 kompanii artylerii przeciwpancernej wyposażonej, uzbrojonej i przeszkolonej we francuskich ośrodkach szkoleniowych. W rezultacie przeznaczonej do wzmocnienia walczącej na froncie, francuskiej 87 Dywizji Piechoty Północnoafrykańskiej[1]. Duży napływ poborowych nastąpił w okresie od 1 do 16 czerwca 1940 roku. Stan osobowy pułku na dzień 17 VI 1940 r, wynosił ok. 130 oficerów i ok. 3 000 szeregowych[2]. Rekrutów tych umundurowano i wyposażono w sprzęt, jednakże katastrofalny był stan uzbrojenia. Pułk otrzymał zaledwie 320 szt. karabinów, rkm na jeden batalion oraz komplet ckm. 8 pułk jak i cała 3 DP nie otrzymał dział przeciwpancernych i moździerzy oraz środków do ich transportu. W związku ze zmieniającą się sytuacją wojenną 3 dywizja, wraz z 8 pułkiem piechoty wyznaczona została do obrony tzw. Reduty Bretońskiej. W dniu 18 czerwca pułk rozpoczął ok 100 km marsz w kierunku wybrzeża bretońskiego do portów przy ujściu Loary. Jednakże brak w danym momencie środków transportu morskiego zmusiły dowództwo 3 DP, do rozwiązania w dniach 19/20 czerwca 1940 roku pułku. Większość żołnierzy pochodząca z emigracji rozeszła się do domów w północnej Francji lub przedzierała się do jej południowej części za Loarę. Natomiast z 8 pp poprzez port w Croisic na pokładach brytyjskich okrętów wojennych do Wielkiej Brytanii dostało się 53 oficerów i 98 podoficerów i szeregowych[3].

Żołnierze pułku

  • Dowódca pułku – ppłk dypl. Aleksander Misiurewicz[4]
  • Szef sztabu pułku – mjr dypl. Władysław Słomiński[4]
  • Dowódca I batalionu – ppłk Józef Zończyk Bohusz[4]
  • Dowódca II batalionu – mjr Józef Stanisław Haluta[4]
  • Dowódca III batalionu – mjr Henryk Krajewski[4]

Przypisy

Bibliografia

  • Janusz Zuziak: 3. Dywizja Piechoty Wojska Polskiego we Francji w 1940 roku. Toruń: Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-977-5.
  • Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945 Zeszyt nr 4. Londyn: 1971.
  • Aleksander Blum (red.): Artyleria Polska.Kampania Francuska 1940.Materiały do Księgi Pamiątkowej Artylerii Polskiej na Zachodzie 1940-1945. Londyn: Koło Oficerów Artylerii, 1983.
  • Józef Smoliński: Ewakuacja Wojska Polskiego do Wielkiej Brytanii w czerwcu 1940. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Egros, 1996. ISBN 83-86268-59-X.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).