8 Rzeszowski Oddział WOP
 | |
| Historia | |
| Państwo |  Polska |
|---|---|
| Sformowanie | 1946 |
| Rozformowanie | 1948 |
| Nazwa wyróżniająca | Rzeszowski |
| Tradycje | |
| Rodowód | 8 Oddział OP |
| Kontynuacja | 15 Brygada OP |
| Organizacja | |
| Numer | JW 1923[1] |
| Dyslokacja | Przemyśl |
| Formacja | Wojska Ochrony Pogranicza |
| Podległość | Okręg Wojskowy Kraków i Departament WOP |
Rzeszowski Oddział WOP nr 8 – oddział w strukturze organizacyjnej Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Sformowany w 1946 na bazie 8 Oddziału Ochrony Pogranicza[a]. Oddział posiadał sześć komend, 26 strażnic, stan etatowy wynosił 2015 żołnierzy i 14 pracowników cywilnych[2]. Sztab oddziału stacjonował w Przemyślu[3].
W marcu 1947 roku rozformowano 38 komendę odcinka Zagórze i 39 komendę odcinka Gorlice, a na ich bazie sformowano Krośnieńską Komendę WOP w Krośnie nad Wisłokiem, którą wraz z 12 strażnicami i 2 PPK: Radoszyce i Łupków podporządkowano bezpośrednio Departamentowi WOP w Warszawie. Jednocześnie rozformowano w oddziale Grupę Manewrową i sformowano Szkołę Podoficerską[b].
Rozformowany w 1948. Na jego bazie powstała 15 Brygada Ochrony Pogranicza[3].
Struktura organizacyjna
- dowództwo sztab i pododdziały dowodzenia[c]
- grupa manewrowa, a od 1947 szkoła podoficerska
- 34 komenda odcinka – Lubaczów
- 35 komenda odcinka – Przemyśl
- 36 komenda odcinka – Olszanica
- 37 komenda odcinka – Baligród
- 38 komenda odcinka – Zagórz (Komańcza)[d]
- 39 komenda odcinka – Gorlice[d]
- Przejściowe punkty kontrolne (PPK): Przemyśl (kolejowy) Medyka (drogowy), Lubaczów (drogowy), Olszanica (kolejowy), Radoszyce (drogowy) i Łupków (kolejowy)[4].
We wrześniu 1946 roku stan etatowy oddziału przewidywał: 6 komend, 26 strażnic, 2015 wojskowych i 14 pracowników cywilnych[5]. Po reorganizacji w 1947 roku było to: 4 komend odcinków, 14 strażnic, 1051 wojskowych i 9 pracowników cywilnych[6].
Działania bojowe
W lutym 1947 roku grupa manewrowa WOP z Wołkowyi ujęła dowódcę czoty UPA "Olecha" zaopatrującego sotnię "Bira" w żywność. Na podstawie uzyskanych od niego informacji zlikwidowano w rejonie Suchych Rzek 12 bunkrów, piekarnię, kuźnię, warsztaty szewskie i krawieckie. Zabito kilku upowców[7].
W latach 1945-1947 w czasie walk ze zbrojnym podziemiem ukraińskim na terenie powiatów przygranicznych woj. rzeszowskiego poległo 111 żołnierzy WOP, w tym: 14 oficerów, 47 podoficerów i 83 szeregowych[8].
Żołnierze oddziału
dowódcy oddziału
oficerowie
Przekształcenia
8 Oddział Ochrony Pogranicza → 8 Rzeszowski Oddział WOP → 15 Brygada Ochrony Pogranicza → 26 Brygada WOP → Grupa Manewrowa WOP Przemyśl «» Samodzielny Oddział Zwiadowczy WOP Przemyśl → 26 Oddział WOP → 26 Przemyski Oddział WOP → Bieszczadzka Brygada WOP → Bieszczadzki Oddział SG
Uwagi
- ↑ Rozkaz NDWP nr 0153/org. z 21 września 1946→ Jackiewicz 1998 ↓, s. 115-117
- ↑ Rozkaz MON nr 077/Org. z 3.03.1947 roku → Jackiewicz 1998 ↓, s. 115-117
- ↑ Strukturę organizacyjną Oddziału podano za → Jackiewicz 1998 ↓, s. 115
- ↑ a b Przejęta od 9 Oddziału OP → Dominiczak 1985 ↓, s. 61
Przypisy
- ↑ ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
- ↑ Dominiczak 1971 ↓, s. 127.
- ↑ a b c d Jackiewicz 1998 ↓, s. 115-117.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 115.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 61.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 64.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 116.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 117.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Wojska Ochrony Pogranicza w latach 1845-1948. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza (1945-1991). Krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Jan Ławski: Ochrona granic Polski Ludowej 1945-1948. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowe, 1974.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dyslokacja oddziałów i komend Wojsk Ochrony Pogranicza w październiku 1946 r. - 8 Rzeszowski Oddział WOP
Własna praca Kwz
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od 1946 - WOP