8 Samodzielna Brygada Kawalerii
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1926 | |
| Rozformowanie | 1929 | |
| Nazwa wyróżniająca | nie posiadała | |
| Patron | nie posiadała | |
| Tradycje | ||
| Święto | nie obchodziła | |
| Nadanie sztandaru | nie posiadała | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | gen. bryg. Eugeniusz Ślaski | |
| Działania zbrojne | ||
| nie uczestniczyła | ||
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Starogard | |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | |
| Rodzaj wojsk | kawaleria | |
8 Samodzielna Brygada Kawalerii (8 SBK) – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego II RP.
Powstała w kwietniu 1926 roku w wyniku pokojowej reorganizacji wielkich jednostek jazdy w latach 1924–1929. Powstanie brygady i reforma kawalerii związane było z planem sformowania jednostki pancerno-motorowej, której zaczątkiem miały być dwa bataliony piechoty przewożone na samochodach oraz dwa pułki kawalerii. Plany sformowania tego typu jednostki jednak się nie powiodły z powodu trudności finansowych i braku odpowiedniego sprzętu. W związku z powstaniem 8 SBK dotychczas istniejącą VIII Brygada Kawalerii została przemianowana na XVIII Brygadę Kawalerii.
Dowództwo 8 SBK stacjonowało w Starogardzie. W skład brygady włączono 2 pułk Szwoleżerów Rokitniańskich, który w maju 1926 roku został dyslokowany z Bielska, Bochni i Pszczyny do Starogardu.
6 maja 1926 roku na stanowisko dowódcy brygady został wyznaczony generał brygady Eugeniusz Ślaski. Wymieniony oficer z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Po przeniesieniu generała Ślaskiego na emeryturę stanowisko dowódcy brygady nie zostało obsadzone.
W marcu 1929 roku, w ramach II fazy reorganizacji kawalerii, brygada została zlikwidowana. 2 pułk Szwoleżerów Rokitniańskich został podporządkowany dowódcy nowo powstałej Brygady Kawalerii „Toruń”. 1 batalion strzelców został włączony w skład 15 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty, natomiast 2 batalion strzelców w skład 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty.
Organizacja pokojowa 8 SBK
- dowództwo 8 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Starogardzie
- 2 pułk Szwoleżerów Rokitniańskich w Starogardzie
- 1 batalion strzelców w Chojnicach
- 2 batalion strzelców w Starogardzie
Bibliografia
- Tadeusz Wawrzyński. Akta dowództw dywizji i brygad kawalerii 1919-1939. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej”. Nr 5, 1973.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
