90 Batalion Saperów (1939)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | Batalion Saperów Lekkiej Dywizji Zmechanizowanej |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | mjr Jan Dorantt |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Skład | Etat L.3666/mob.org. |
Batalion Motorowy Saperów Nr 90 (90 bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego II RP z okresu kampanii wrześniowej.
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w 1939 przez 4 pułk saperów z Przemyśla.
Forowanie i działania
W 1939 4 pułk saperów z Przemyśla sformował w alarmie 90 batalion saperów dla 10 Brygady Kawalerii[1]. Jednostka została utworzona według organizacji wojennej batalionu motorowego saperów L. 3666/mob.org.[2] Po zakończonej mobilizacji baon skoncentrował się w podkrakowskiej wówczas wiosce Skotniki, gdzie panowały złe warunki sanitarne. Po kilku dniach jednostka została przeniesiona do Modlnicy[3].
Struktura i obsada etatowa
Dowództwo batalionu
- dowódca batalionu – mjr Jan Dorantt
- zastępca dowódcy batalionu – kpt. Józef Grodzki
- adiutant – ppor. rez. Tadeusz Kozławski
- kwatermistrz – ?
- lekarz – ppor. rez. lek. Utek Brudner
- oficer techniczny – por. Tytus Sasim
- oficer płatnik – ppor. rez. Władysław Jędrosz
1 kompania zaporowa
- dowódca kompanii – por. Kazimierz Bilski
- dowódca I plutonu – ppor. rez. Tadeusz Kulman
- dowódca II plutonu – sierż. pchor. rez. Edmund Biszewski
- dowódca II plutonu – sierż. pchor. rez. Zbigniew Brzeziński
- dowódca plutonu minerskiego – ppor. Edward Zięba
- dowódca plutonu technicznego – ppor. rez. Zygmunt Koronkiewicz
2 kompania przeprawowa
- por. sap. Józef Alfred Irzykowski[a]
- dowódca I plutonu – ppor. Jerzy Ćwikliński († IX 1939)
- dowódca I plutonu – por. rez. kaw. inż. Jan Różycki[b]
- dowódca II plutonu – ppor. rez. Tadeusz Pichl
- dowódca III plutonu – pchor. rez. Mieczysław Borchólski[c]
- dowódca IV plutonu – ppor. rez. Alfred Wyżykowski
- dowódca plutonu technicznego – ppor. rez. Józef Florian
pluton pontonowy
- dowódca plutonu – por. Kazimierz Moroniewicz
- zastępca dowódcy plutonu – ppor. rez. Władysław Wojnarski
pluton rozpoznawczy
- dowódca plutonu – por. Teodor Kaczmarek
Uwagi
- ↑ Kapitan saperów służby stałej Józef Alfred Irzykowski urodził się 6 marca 1911 roku, poległ w czerwcu 1940 roku we Francji. Absolwent Szkoły Podchorążych Inżynierii. 4 sierpnia 1934 roku mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1934 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów. Po ukończeniu szkoły został przydzielony do 4 Batalionu Saperów w Przemyślu. W marcu 1939 roku pełnił służbę na stanowisku oficera sztabowego do spraw wyszkolenia 4 pułku saperów w Przemyślu.
- ↑ Porucznik rezerwy kawalerii Jan Różycki został „przygarnięty z drogi” przez dowódcę 2 kompanii i po śmierci podporucznika Jerzego Ćwiklińskiego dowodził I plutonem. Mieczysław Borchólski, Z saperami generała Maczka, s. 28.
- ↑ Mieczysław Borchólski był absolwentem Szkoły Podchorążych Rezerwy Saperów z 1936 roku. W 1944 roku dowodził I plutonem 10 Kompanii Saperów. 2 września 1944 roku nad rzeką Somma otrzymał postrzał w prawe płuco. Od stycznia do lipca 1946 roku był słuchaczem VI Kursu Wojennego Wyższej Szkoły Wojennej, a następnie oficerem taktycznym w Sztabie 4 Dywizji Piechoty. Autor wspomnień zatytułowanych „Z saperami generała Maczka”.
Przypisy
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 161.
- ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ..., s. 1096.
- ↑ Mieczysław Borchólski, Z saperami generała Maczka, s. 15-16.
Bibliografia
- Mieczysław Borchólski, Z saperami generała Maczka, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990, ISBN 83-11-07794-0, OCLC 834112494.
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Jerzy Majka, Brygada Motorowa płk. Maczka. 10 Brygada Kawalerii 1937-1939, Rzeszów: Wydawnictwo LIBRA, 2004, ISBN 83-89183-08-0, OCLC 831881295.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja, Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, Warszawa 2010, ISBN 978-83-86100-83-5.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).