91 Pułk Artylerii Przeciwpancernej

91 pułk artylerii przeciwpancernej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1949

Rozformowanie

1998

Nazwa wyróżniająca

Wejherowski

Tradycje
Święto

16 września

Rodowód

91 pappanc, 17 pal

Kontynuacja

19 pappanc

Organizacja
Numer

JW 2796[1]
JW 1496[2]

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

artyleria

Podległość

8 Drezdeńska Dywizja Piechoty, 28 Brygada Artylerii Przeciwpancernej, Śląski Okręg Wojskowy, 4 Dywizja Zmechanizowana

91 Wejherowski pułk artylerii przeciwpancernej (91 pappanc) – oddział artylerii przeciwpancernej Wojska Polskiego (JW Nr 2796).

Formowanie i zmiany organizacyjne

Pułk został sformowany wiosną 1949 roku, w garnizonie Kołobrzeg, w koszarach przy ulicy Szczecińskiej 2, w składzie 8 Zmotoryzowanej Dywizji Piechoty.

Jednostka została zorganizowana na bazie samodzielnych dywizjonów artylerii przeciwpancernej (15 i 20 dappanc), według etatu Nr 5/46 o stanie 622 żołnierzy i 18 pracowników kontraktowych. Pułk przejął dotychczasowy numer jednostki wojskowej 20 dappanc i jego nazwę wyróżniającą "Wejherowski".

Latem 1950 roku oddział został przeformowany na nowy etat Nr 4/47 o zmniejszonym stanie 527 wojskowych i 13 pracowników kontraktowych oraz wyłączony ze składu 8 Zmot. DP i podporządkowany bezpośrednio dowódcy OW-II.

Latem 1951 roku pułk został dyslokowany do garnizonu Gniezno, gdzie został przeformowany na etat Nr 4/57 o stanie 469 żołnierzy i 20 pracowników cywilnych oraz włączony w skład 28 Brygady Artylerii Przeciwpancernej.

W grudniu 1952 roku oddział został przeformowany na etat Nr 4/89 o zmniejszonym stanie 400 wojskowych i 10 pracowników kontraktowych, a w listopadzie 1954 roku na etat Nr 4/108 o stanie 363 wojskowych i 13 pracowników.

Jesienią 1956 roku została rozformowana 28 BAPpanc, natomiast 91 pappanc został podporządkowany bezpośrednio dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego[3] i przeformowany na etat Nr 4/138 o stanie 978 wojskowych i 7 pracowników wojska.

12 września 1991 roku pułk utracił prawo do nazwy wyróżniającej "Wejherowski"[4].

W 1993 roku jednostka została włączona w skład 4 Dywizji Zmechanizowanej[5].

17 pułk artylerii przeciwpancernej

2 października 1995 roku jednostka została przemianowana na 17 pułk artylerii przeciwpancernej oraz przejęła dziedzictwo tradycji:

  • 17 pułku artylerii lekkiej (1919-1939),
  • 91 Wejherowskiego pułku artylerii przeciwpancernej (1949-1991),
  • 91 pułku artylerii przeciwpancernej (1991-1995).

Dzień 16 września został ustanowiony Świętem Pułku[6].

19 kwietnia 1996 roku pułk otrzymał nową nazwę wyróżniającą "Gnieźnieński" oraz imię patrona Króla Bolesława Chrobrego[7].

W 1998 roku 17 Gnieźnieński pułk artylerii przeciwpancernej im. Króla Bolesława Chrobrego został rozformowany.

Przypisy

  1. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  3. Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. s. 282.
  4. Załącznik do zarządzenia Nr Pf 1/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 września 1991 r. (poz. Pf 1).
  5. 4 Dywizja Piechoty - Zmechanizowana 1808-1994. Zarys dziejów s. 163 i 165.
  6. Decyzja Nr 166 Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 października 1995 r. w: Dziennik Rozkazów MON z 1995 roku, poz. 151.
  7. Decyzja Nr 59 Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 kwietnia 1996 r. w: Dziennik Rozkazów MON z 1996 roku, poz. 169.

Bibliografia

  • Jerzy Kajetanowicz, Polskie wojska lądowe w latach 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne, uzbrojenie, Europejskie Centrum Edukacyjne, Toruń 2004, ISBN 83-88089-12-9
  • Paweł Piotrowski, Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956, Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2003, ISBN 83-88542-53-2, OCLC 830528040.
  • 4 Dywizja Piechoty - Zmechanizowana 1808-1994. Zarys dziejów, red. nauk. Grzegorz Nowik, Tadeusz Rawski, Ministerstwo Obrony Narodowej, Departament Stosunków Społecznych, Wydawnictwo "Bellona", Warszawa 1994, ISBN 83-11-08377-0

Media użyte na tej stronie