94 Batalion WOP
| ||
Historia | ||
Państwo | Polska | |
---|---|---|
Sformowanie | 1950 | |
Rozformowanie | 1956 | |
Tradycje | ||
Rodowód | 10 odcinek WOP 36 batalion OP[1] | |
Organizacja | ||
Numer | JW 1773[1] JW 3507 - po 1955[1] | |
Dyslokacja | Słońsk | |
Formacja | Wojska Ochrony Pogranicza | |
Podległość | 9 Brygada WOP |
94 Batalion Wojsk Ochrony Pogranicza – samodzielny pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu MBP nr 043/org z 3 czerwca 1950 roku, na bazie 10 Brygady Ochrony Pogranicza, sformowano 9 Brygadę Wojsk Ochrony Pogranicza, a z dniem 1 stycznia 1951 roku słoński 36 batalion OP przemianowano na 94 batalion WOP.
W 1956 roku rozwiązano 94 Batalion WOP[2], a jego strażnice przekazano 93 batalionowi[3].
Struktura organizacyjna
Struktura w latach 50[4].
- dowództwo batalionu - Słońsk
- strażnica Pławidła
- strażnica Górzyca
- strażnica Ługi Górzyckie
- strażnica Kostrzyn
Dowódcy batalionu
- por. Jan Kraczkowski (był w 1951)
- kpt. Władysław Kopij (?-1952)
- kpt/mjr Antoni Dębicki (1952-?)
Przypisy
- ↑ a b c ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 217.
- ↑ Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza (1945-1991). s. 52.
- ↑ Józef Ostrowski: Lubuska Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1989. Ludzie - wydarzenia. s. 14.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945-1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Józef Ostrowski: Lubuska Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1989. Ludzie - wydarzenia. Krosno Odrzańskie: Drukarnia Dem-druk w Lubsku, 2005.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).