94 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Nazwa wyróżniająca | nie posiadał |
Patron | nie posiadał |
Działania zbrojne | |
nie uczestniczył | |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | |
Skład | Etat Nr 8/11 |
94 Pułk Artylerii OPL (94 pa OPL) – oddział artylerii przeciwlotniczej OPL Ludowego Wojska Polskiego.
94 Pułk Artylerii OPL został sformowany na podstawie rozkazu Nr 025/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 marca 1951 roku, w terminie do dnia 1 maja 1951 roku, według etatu Nr 8/11 o stanie 947 wojskowych i 35 pracowników kontraktowych[1].
Pułk stacjonował w garnizonie Warszawa, w koszarach na Bielanach i wchodził w skład 9 Dywizji Artylerii OPL, której zadaniem była obrona przeciwlotnicza stolicy. Pułk był jednostką artylerii przeciwlotniczej średniego kalibru wyposażoną w 85 mm armaty przeciwlotnicze wzór 1939 (KS-12)[2].
Wiosną 1960 roku pułk został rozformowany. Na bazie 87 i 94 pa OPL zostały utworzone cztery dywizjony ogniowe OPL (2-5) i jeden dywizjon techniczny (1)[3].
Przypisy
- ↑ Paweł Piotrowski, Śląski Okręg Wojskowy ..., s. 188-189, pierwotnie 94 pa OPL miał być sformowany na podstawie rozkazu Nr 092/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 sierpnia 1950 roku, w terminie do dnia 1 grudnia 1950 roku, w garnizonie Łowicz, według etatu Nr 8/6 o stanie 1038 żołnierzy i 16 pracowników cywilnych. Bazą formowania 64 i 94 pa OPL miał być 1 dywizjon 86 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej.
- ↑ Tadeusz Kmiecik, Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962, s. 114-115.
- ↑ Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej ..., s. 29.
Bibliografia
- Tadeusz Kmiecik, Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962, Agencja Wydawnicza ULMAK, Pruszków 2002, ISBN 83-87226-29-7.
- Paweł Piotrowski , Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956, Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2003, ISBN 83-88542-53-2, OCLC 830528040 .
- Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej Polski w latach 1959-1990, część II, Lotnictwo Wojskowe. Magazyn Miłośników Lotnictwa Wojskowego Nr 3 (24), MAGNUM X Sp. z o.o., maj-czerwiec 2002, ISSN 1505-1196, s. 27-31.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Witkowski Marcin, Licencja: CC-BY-SA-3.0
To zdjęcie zostało wykonane w Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej