94 Pułk Zmechanizowany
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1955 |
Rozformowanie | 1989 |
Tradycje | |
Rodowód | |
Kontynuacja | 37 Pułk Zmechanizowany |
Organizacja | |
Numer | JW 4276[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
94 Pułk Zmechanizowany – oddział zmechanizowany Sił Zbrojnych PRL.
Powstał w 1955 z przeformowania 94 Pułku Piechoty. Wchodził w skład 15 Dywizji Zmechanizowanej im. Gwardii Ludowej. Stacjonował w garnizonie Morąg.
Zgodnie z rozkazem nr 07/MON z 04 maja 1967 roku w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oddziałów frontowych oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek, Dz. Rozk. Tjn. MON Nr 5, poz. 21, 94 Pułk Zmechanizowany przemianowano na 37 Pułk Zmechanizowany.
Skład organizacyjny
- Dowództwo
- Sztab
- 3 bataliony piechoty zmotoryzowanej [2]
- 2 kompanie piechoty zmotoryzowanej
- 2 plutony piechoty zmotoryzowanej
- pluton ckm
- bateria artylerii przeciwpancernej
- pluton armat
- dwa plutony ciężkich granatników
- kompania moździerzy
- 2 plutony moździerzy
- bateria artylerii przeciwlotniczej
- pluton łączności
- drużyna naprawcza
- 2 kompanie piechoty zmotoryzowanej
- kompania czołgów i artylerii pancernej
- drużyna techniczna
- dywizjon artylerii - 12 armat ZiS-3[3]
- batalion szkolny
- bateria moździerzy - 6 moździerzy 120 mm [3]
- bateria artylerii przeciwlotniczej
- kompania rozpoznawcza
- kompania saperów
- kompania łączności
- kompania technicznego zaopatrzenia
- pluton obrony przeciwchemicznej
- kwatermistrzostwo
- izba chorych
Przekształcenia
94 Pułk Piechoty → 94 Pułk Zmechanizowany → 37 Pułk Zmechanizowany → 43 Ośrodek Materiałowo-Techniczny → 16 Brygada Zmechanizowana → 16 batalion zmechanizowany 20 Bartoszyckiej Brygady Zmechanizowanej (JW 1248)
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Kazimierz Czernikowski, 16 Pomorska Dywizja Zmechanizowana im. Króla Kazimierza Jagiellończyka, Drukarnia W&P Edward Waszkiewicz, Elżbieta Panter s. c., Malbork 2001, ISBN 83-86590-02-5.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).