95 Pułk Piechoty (II RP)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Dowódcy | |
Pierwszy | ppłk Stanisław Stankiewicz |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
95 Pułk Piechoty (95 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Historia pułku
Pułk nie występował w organizacji pokojowej wojska. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” był formowany w II rzucie mobilizacji powszechnej dla rezerwowej 39 Dywizji Piechoty.
Jednostki mobilizujące należały do dwóch dywizji piechoty (3 i 9), i stacjonowały na terenie dwóch okręgów korpusów (II i IX).
22 pułk piechoty w Siedlcach organizował dowództwo pułku, I batalion i pododdziały specjalne, 34 pułk piechoty w Białej Podlaskiej - II batalion, natomiast 7 pułk piechoty Legionów w Chełmie - III batalion.
W kampanii wrześniowej 1939 roku pułk walczył w składzie macierzystej dywizji, między innymi w drugiej bitwie pod Tomaszowem Lubelskim.
Organizacja i obsada personalna pułku we wrześniu 1939
- Dowództwo
- dowódca - ppłk Stanisław III Stankiewicz
- adiutant - por. Zdzisław Barbasiewicz
- II adiutant - ppor. rez. Jan Kamiński († 26 IX 1939)
- I batalion
- dowódca batalionu - mjr Konrad Marian Krajewski
- dowódca 1 kompanii strzeleckiej - por. Czesław Jacek Skalmowski
- dowódca 2 kompanii strzeleckiej - kpt. Kazimierz Laskowski
- II batalion
- dowódca batalionu - mjr Józef Kojder
- dowódca 4 kompanii strzeleckiej - kpt. Stefan Osmólski
- dowódca 5 kompanii strzeleckiej - por. Artur Alojzy Poeplan
- dowódca 2 kompanii ckm – por. piech. Tadeusz Petrol
- III batalion
- dowódca batalionu - kpt. Jan Lekan
- dowódca 7 kompanii strzeleckiej - ppor. Jerzy Zdzisław Lipniacki
- dowódca 8 kompanii strzeleckiej - ppor. Stanisław Sędziak
- Pododdziały specjalne
- kompania zwiadu
- kompania przeciwpancerna
- pluton łączności
- pluton pionierów
- pluton przeciwgazowy
Bibliografia
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Czesław Grzelak, Henryk Stańczyk, Kampania polska 1939 roku. Początek II wojny światowej, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa, 2006, ISBN 83-7399-169-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-87-3.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).