96 Pułk Piechoty (II RP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Andrzej Bogacz |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa bitwa pod Jaworowem (15–16 IX 1939) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
96 Pułk Piechoty (96 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Pułk nie występował w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Sformowany został w I rzucie mobilizacji powszechnej, począwszy od 31 sierpnia 1939, przez pułk KOP „Snów” dla rezerwowej 38 Dywizji Piechoty.
W kampanii wrześniowej walczył w składzie 38 DP, między innymi w bitwie pod Jaworowem.
10 września pułk wyszedł z podporządkowania 38 DP i z rozkazu gen. Fabrycego przedyslokowany został w rejon Pikulic z zadaniem zabezpieczenia Przemyśla[1].
Struktura i obsada personalna pułku
Obsada personalna[2]:
- dowódca pułku - ppłk piech. Andrzej Bogacz (dowódca pułku KOP "Snów")
- dowódca I batalionu (batalion KOP „Stołpce”) – mjr piech. Leon Kardaś †IX 1939 Mościska w następstwie ran doznanych 15 IX 1939 pod Nowosiółkami[3]
- funkcja nieznana – ppor. piech. rez. Władysław Jakubowski †1940 Charków[7]
- dowódca II batalionu (batalion KOP „Kleck”) – kpt. Zygmunt Kledzik[c]
- dowódca 4 kompanii strzeleckiej – kpt. piech. Zygmunt Bobrowski[d]
- dowódca III batalionu (batalion KOP „Ludwikowo”) – mjr piech. Antoni Małek[e]
- dowódca 7 kompanii – por. Lucjan Giżyński
- dowódca kompanii przeciwpancernej – kpt. piech. Eugeniusz Gromów †IX 1939 pod Lwowem[3]
- dowódca I plutonu – por. piech. Kazimierz Baraniak †1940 Charków[13]
Uwagi
- ↑ Gorczyński Witold, kpt. piech., w KOP od 1938. Do mobilizacji dowódca 1 kompanii granicznej „Mikołajewszczyzna”. We wrześniu 1939 adiutant I batalionu piechoty 96 pułku piechoty[4]
- ↑ Tymiński Zenon (1899-1940), kpt. piech., w KOP od 1935. Do mobilizacji dowódca 2 kompanii granicznej „Siełowicze”. We wrześniu 1939 dowódca 2 kompanii piechoty I/ 96 pułku piechoty. Więzień obozu w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD[5].
- ↑ Kledzik Zygmunt Jan, kpt. piech., w KOP od 1935. Do mobilizacji dca 2 kompanii granicznej „Chominka“ baonu KOP „Kleck”. We wrześniu 1939 dca II batalionu piechoty 96 pułku piechoty. W trakcie walk z Niemcami ranny 20 września pod Hołoskiem[8].
- ↑ kpt. piech. Zygmunt Bobrowski (ur. 9 lutego 1902), w KOP od 1935. Do mobilizacji dowódca 1 kompanii granicznej „Lubieniec” baonu KOP „Kleck”. We wrześniu 1939 dowódca 4/96 pp. Poległ w walkach z Niemcami w Janowie 18 września 1939[9].
- ↑ mjr piech. Antoni Małek (ur. 28 marca 1895) do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej. 27 czerwca 1935 prezydent RP nadał mu stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 32. lokatą w korpusie oficerów piechoty i wyznaczony na stanowisko dowódcy baonu w 38 pp. W KOP od 1938 roku. Do mobilizacji dowódca baonu KOP „Ludwikowo”[10]. We wrześniu 1939 dowódca III/96 pp. Ciężko ranny w walkach z Niemcami 20 września 1939 pod Hołoskiem[11]. Był odznaczony Medalem Niepodległości i Srebrnym Krzyżem Zasługi[12].
Przypisy
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 150.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 374.
- ↑ a b Straty ↓.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 719.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 754.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 571.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 180.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 724.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 710.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 934.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 732.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 25.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 14.
Bibliografia
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Dalecki, Armia "Karpaty" w wojnie obronnej 1939 r., Krajowa Agencja Wydawnicza, Rzeszów 1989, wyd. II, ISBN 83-03-02830-8.
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
- Kazimierz Jędrych, Szlak bojowy z Ludwikowa do Wytyczna, wstęp i opracowanie Grzegorz Nowik, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 1 (196), Warszawa 2003, ISNN 1640-6281, s. 137-154.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Linki zewnętrzne
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-04-25].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).