97 Dywizja Strzelców (III Rzesza)

97 Dywizja Piechoty Lekkiej 97 Dywizja Strzelców 97. leichte Infanterie-Division 97. Jäger-Division
Historia
Państwo	Niemcy
Sformowanie	10 grudnia 1940
Rozformowanie	maj 1945
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	OKH
Skład	patrz tekst

97 Dywizja Strzelców (niem. 97. Jäger-Division) – jedna z niemieckich dywizji strzelców. Utworzona została 10 grudnia 1940 r. w rejonie Bad Tölz jako 97. Dywizja Piechoty Lekkiej (97. leichte Infanterie-Division)^[1]. 6 lipca 1942 r. została przemianowana na 97 Dywizję Strzelców (97. Jäger-Division)^[2].

Szlak bojowy

Dywizja walczyła na foncie wschodnim od 22 czerwca 1941 r. początkowo na Ukrainie (pod Lwowem, Winnicą, Humaniem i Kijowem), następnie nad Dońcem. Odpierała sowiecką ofensywę zimową (1941-42), brała udział w bitwie o Izjum, kampanii kaukaskiej (1943-43) i działaniach odwrotowych. Jednostka poniosła ciężkie straty w czasie bitwy na Łuku Kurskim. Aktywnie uczestniczyła w walkach podczas odwrotu z Ukrainy m.in. na przyczółku nikopolskim. Ostatecznie została rozbita w marcu 1944 r., później jej resztki przerzucono do Słowacji, gdzie nadal stawiała opór. Walczyła m.in. na Górnym Śląsku. Szlak bojowy zakończyła na wschód od Pragi poddając się wojskom sowieckim w maju 1945^[3].

Zasługi i odznaczenia

97 Dywizja była jednym z najczęściej odznaczanych związków taktycznych Wehrmachtu. Jej żołnierze otrzymali 10690 Krzyży Żelaznych II klasy, 1468 Krzyży Żelaznych I klasy, 30 Krzyży Niemieckich, 14 Krzyży Rycerskich i 4 Krzyże Rycerskie Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub). W czasie walk poległo ok. 13 000 żołnierzy tej dywizji^[3].

Dowódcy

• Generalmajor Walter Weiss, od grudnia 1940,
• Generalleutnant Sigismund von Förster, od stycznia 1941,
• Generalmajor Maximilian Fretter-Pico, od 15 kwietnia 1941,
• Generalleutnant Ernst Rupp, od 1 stycznia 1942 (poległ 30 maja 1943 na Kubaniu),
• Oberst Driedrich-Wilhelm Otte, od 30 maja 1943,
• Generalleutnant Ludwig Müller, od 1 czerwca 1943,
• Generalleutnant Friedrich-Carl Rabe von Pappenheim, od 13 grudnia 1943,
• Oberst Wölfinger, w lutym 1945,
• ponownie Friedrich-Carl Rabe, od marca 1945,
• Generalmajor Robert Bader, od 17 kwietnia 1945^[4].

Skład jednostki

1942

• 204. pułk strzelców
• 207. pułk strzelców
• 81. pułk artylerii
• 97. batalion rozpoznawczy, później cyklistów
• 97. batalion przeciwpancerny
• 97. batalion inżynieryjny
• 97. batalion łączności
• 97. dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe (w składzie między innymi 452. batalion turkmeński i 97. kompania mułów jucznych)

Przypisy

Bibliografia

• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.