9K111 Fagot

9M111
Ilustracja
Fagot na wyposażeniu LWP
Państwo

 ZSRR

Rodzaj

kierowany pocisk przeciwpancerny

Data konstrukcji

1970

Długość

1,03 m

Średnica

0,12 m

Masa

13 kg

Prędkość

186 m/s

Zasięg

2,5 km

Naprowadzanie

półautomatyczne z przewodowym przesyłaniem sygnału

Użytkownicy
Algieria, Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Finlandia, Grecja, Irak, Kazachstan, Litwa, Polska, Rosja, Serbia, Syria, Słowenia

9K111 Fagot (kod NATO: AT-4 Spigot) – radziecki system przeciwpancernych pocisków kierowanych.

Historia

Zestaw 9K111 składający się z wyrzutni 9P135, pocisku 9M111 Fagot, wskaźnika zakłóceń świetlnych 9S469 został opracowany przez Zakłady Mechaniczne Tuła w latach sześćdziesiątych jako przeciwpancerny pocisk kierowany drugiej generacji. Został przystosowany do odpalania pocisków z wyrzutni przenośnych jak i montowanych na pojazdach tzw. "niszczycielach czołgów". Konstrukcja jest zbliżona do tej zastosowanej w pociskach HOT/Milan. Fagot wszedł do służby w 1970[1].

Opracowano następnie nieco ulepszony pocisk 9M111-1 oraz zmodyfikowany 9M111M Fagot-M (zestaw nazywany także Faktoria), w którym zwiększono nieco zasięg lotu i ulepszono głowicę, zwiększając przebijalność pancerza do 460 mm (wbrew informacjom z niektórych publikacji, nie zastosowano w nim głowicy tandemowej z uwagi na ograniczenia geometryczne pocisku, a także opracowanie nowych zestawów)[2].

Zastosowanie

Przenośny zestaw przeciwpancerny 9K111 z półautomatycznym układem kierowania jest przeznaczony do zwalczania nieruchomych i ruchomych poruszających się w dowolnym kierunku z prędkością do 60 km/h czołgów i innych pojazdów opancerzonych znajdujących się na odległości od 70 do 2000m. Za pomocą zestawu można również skutecznie razić lekkie umocnienia polowe i punkty ogniowe przeciwnika.

Pocisk 9M111 Fagot znajdował się także na uzbrojeniu Wojska Polskiego.

Dane taktyczno-techniczne

  • Waga modułu nr 1 (sama wyrzutnia): 22 kg
  • Waga modułu nr 2 (2 pociski): 26 kg
  • Waga pojedynczego pocisku: 13 kg (9M111-2), 13,2 (9M111M)
  • Waga wyrzutni (brutto): 45 kg
  • Waga 2 pocisków (brutto): 57 kg
  • Kaliber: 120 mm (pociski 9M111-2 oraz 9M111M)
  • Średnia prędkość lotu: 186 m/s (9M111-2), 173 m/s (9M111M)
  • Średnia prędkość obrotowa: 10 obrotów/s
  • Grubość przebijanego pancerza pod kątem 60 stopni:[3]
    • 200 mm (9M111 i 9M111-2)
    • 230 mm (9M111M)
  • Grubość przebijanego pancerza pod kątem 90 stopni:[3]
    • 400 mm (9M111 i 9M111-2)
    • 460 mm (9M111M)
  • Rozpiętość płatów pocisku: 369 mm
  • Powiększenie: 10x
  • Zasięg (minimalny-maksymalny):
    • 70-2000 m (9M111, 9M111-2)
    • 75-2500 m (9M111M)
  • Wymiary pocisku: 150x205x1098 mm
  • Wymiary wyrzutni w położeniu bojowym: 1090x770x670 mm
  • Wymiary wyrzutni w położeniu marszowym: 670x450x405 mm
  • Kąt ostrzału pionowego: + – 20 stopni
  • Kąt ostrzału poziomego: 360 stopni
  • Pole widzenia przez przyrząd 9Sz119: 5 stopni
  • Układ kierowania pociskiem: półautomatyczny z przewodowym przesyłaniem sygnałów

Przypisy

  1. ↑ Witkowski 1997 ↓, s. 81-83.
  2. ↑ Witkowski 1997 ↓, s. 83.
  3. ↑ a b Maksim Sajenko: Bronia »kryliatoj piechoty« w: Tiechnika i woorużenije nr 02/2007, s. 39 (ros.)

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • Igor Witkowski: Broń przeciwpancerna. Warszawa: Lampart, 1996. ISBN 83-86776-25-0. OCLC 750864711.

Media użyte na tej stronie

9M111 AT-4 Spigot.jpg
AT-4 Spigot anti-tank guided missile system