9 Brygada WOP
| Historia | |
| Państwo |  Polska |
|---|---|
| Sformowanie | 1950 |
| Rozformowanie | 1958 |
| Tradycje | |
| Rodowód | 10 Brygada Ochrony Pogranicza |
| Kontynuacja | Lubuska Brygada WOP |
| Organizacja | |
| Numer | JW 1703 – do 1955[1] JW 3404[1] |
| Kryptonim | Refren |
| Dyslokacja | Krosno Odrzańskie |
| Formacja | Wojska Ochrony Pogranicza |
9 Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza – związek taktyczny Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Sformowana w 1950 na bazie 10 Brygady Ochrony Pogranicza[2], na podstawie rozkazu MBP nr 043/org. z 3 czerwca 1950. Nowa numeracja batalionów i brygad weszła w życie z dniem 1 stycznia 1951 roku[3]. Sztab brygady stacjonował w Krośnie Odrzańskim.
W 1956 roku 9 Brygada przyjęła od 12 Brygady w Szczecinie 121 Batalion WOP Mieszkowice. Jednocześnie rozformowano 94 Batalion WOP Słońsk[a].
Batalion WOP Mieszkowice został rozformowany w 1958 roku[b]. Strażnice rozformowanych batalionów podporządkowano batalionowi w Słubicach[4]
Rozformowana w 1958. Na jej bazie powstała 9 Lubuska Brygada WOP.
Struktura organizacyjna
- dowództwo, sztab i pododdziały dowodzenia[c]
- 91 batalion WOP – Tuplice
- 92 batalion WOP – Gubin
- 93 batalion WOP – Słubice
- 94 batalion WOP – Słońsk
Dowódcy brygady
- ppłk Zygmunt Tarnawski – (od 18 maja 1949 do 5 lipca 1951)[5] → oddelegowany do AR
- p.o. mjr Kazimierz Posyniak (15.08.51-?)
- mjr Adam Broda – (od 30 września 1951 do 14 grudnia 1953)[5]
- płk Władysław Wąsowicz – (od 15 grudnia 1953 do 1 lipca 1956)[5]
- czpo ppłk Longin Wasilewski – (do 30 listopada 1956)
- płk Stanisław Czesławski
Przekształcenia
2 Oddział Ochrony Pogranicza → 2 Poznański Oddział WOP → 10 Brygada Ochrony Pogranicza → 9 Brygada WOP → 9 Lubuska Brygada WOP → Lubuska Brygada WOP → Ośrodek Szkolenia WOP w Krośnie Odrzańskim → Lubuski Oddział Straży Granicznej → Nadodrzański Oddział Straży Granicznej.
Uwagi
- ↑ Zarządzenie Dowództwa Wojsk Wewnętrznych nr 013/WW z 16.06.1956 roku
- ↑ Zarządzenie Dowództwa Wojsk Wewnętrznych nr 07/WW z 28.03.1958 roku
- ↑ Strukturę organizacyjną brygady podano za → Jackiewicz 1998 ↓, s. 51
Przypisy
- ↑ a b ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 51.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 194.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 52.
- ↑ a b c Andrzej Błażej Zarys dziejów Lubuskiej Brygady WOP (1945–1985) s. 149
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza (1945-1991). Krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, Gubińskie Towarzystwo Kultury czerwiec 2010 - Kalendarium Gubina 1945-2009 ISBN 978-83-927655-6-1
- Andrzej Błażej: Zarys dziejów Lubuskiej Brygady WOP (1945–1985). Krosno Odrzańskie: 1985.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Rozmieszczenie 9 Brygady WOP w 1957
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
Była Strażnica WOP/SG w Gubinie. Na parterze znajdowała się sala odpraw, świetlica i suszarnia, a na piętrze kancelaria d-cy strażnicy.