9 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej (II RP)

9 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1938

Rozformowanie

1938

Dowódcy
Ostatni

mjr Walenty Najwer

Organizacja
Dyslokacja

garnizon Brześć

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

artyleria

Artyleria przeciwlotnicza WP przed wybuchem II wś

9 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (9 daplot.) – oddział artylerii przeciwlotniczej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Żołnierze dywizjonu

Pokojowa obsada personalna batalionu w marcu 1939[1][a]
  • dowódca dywizjonu - mjr art. Walenty Michał Najwer
  • I zastępca dowódcy - kpt. art. Feliks Bohdanowicz
  • adiutant - kpt. art. Janusz Stanisław Klimontowicz
  • lekarz medycyny - por. lek. Czesław Cierpikowski
  • p.o. II zastępcy dowódcy (kwatermistrza) - kpt. adm. (art.) Ignacy Raczkowski
  • oficer mobilizacyjny - kpt. adm. (art.) Stefan Wiliński
  • zastępca oficera mobilizacyjnego - chor. Zygmunt Pasek
  • oficer administracyjno-materiałowy - por. adm. (art.) Tadeusz II Wasilewski
  • oficer techniczny - kpt. art. Zygmunt Tomasz Stanisław Malinowski
  • oficer gospodarczy - por. int. Marcin Eugeniusz Sulikowski
  • dowódca plutonu łączności - por. art. Edward Złotnik
  • dowódca 1 baterii - kpt. art. Władysław Bandrowski
  • dowódca plutonu - por. art. Michał Stocki †1940 Charków[3]
  • dowódca 2 baterii - mjr dypl. art. Stanisław Cypryk
  • dowódca plutonu - ppor. art. Wiktor Markowski
  • dowódca plutonu - ppor. art. Zbigniew Osiecki
  • dowódca plutonu - ppor. art. Bronisław Tadeusz Pawlak
  • dowódca 3 baterii - por. art. Jan Raniewicz vel Szram
  • dowódca plutonu - ppor. art. Marian Dmowski
  • dowódca 4 baterii - por. art. Tytus Roman Jakubowski
  • dowódca plutonu - ppor. art. Stanisław Wojciech Dwornicki
  • dowódca 5 baterii - kpt. Stanisław Małecki
  • dowódca plutonu - ppor. art. Józef Smoliński

Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej

Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[4]

Nazwisko i imięstopieńzawódmiejsce pracy przed mobilizacjązamordowany
Stanisław Roman Dąbrowski[5]porucznik rezerwyprawnikBank Gospodarstwa Krajowego we LwowieKatyń

Uwagi

  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[2].

Przypisy

Bibliografia

  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
ARTYLERIA PRZECIWLOTNICZA.jpg
Artyleria przeciwlotnicza WP przed wybuchem II wś