9 Dywizjon Taborów

9 Dywizjon Taborów
Kadra 9 dywizjonu taborów
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1939

Tradycje
Kontynuacja

9 szwadron taborów
Kadra 9 dywizjonu taborów

Organizacja
Dyslokacja

garnizon Brześć

Rodzaj wojsk

tabory

Podległość

Okręg Korpusu Nr VII

Polskie dywizjony taborów w 1939

9 Dywizjon Taborów – oddział taborów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

W okresie swojego istnienia jednostka przechodziła kilkakrotnie reorganizację. W 1923 dywizjon stacjonował w Brześciu. W 1939 w Brześciu stacjonowała kadra 9 dywizjonu taborów.

Forowanie i zmiany organizacyjne

W 1923 dywizjon podlegał Dowództwu Okręgu Korpusu Nr IX i stacjonował w Brześciu[1]. Dowódca dywizjonu pełnił jednocześnie funkcję szefa taborów Okręgu Korpusu Nr IX[2].

1 października 1925, w „związku z reorganizacją wojsk taborowych”, dywizjon został przeformowany w „9. Szwadron Taborów”. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX[3][4]. W lipcu 1926, „w związku z redukcją stanów liczebnych formacji taborowych (rozkaz MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. i rozporządzenie wykonawcze Dep. II L. 1600/tab. tjn.)” szwadron został skadrowany[5][6][a].

12 września 1930 roku została wydana „Organizacja taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku został wydany rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. 9 skadrowany szwadron taborów został przeformowany w kadrę 9 dywizjonu taborów[6].

W 1939 kadra 9 dywizjonu taborów stacjonowała nadal w Brześciu[8].

Struktura organizacyjna

Organizacja dywizjonu w 1923[1]

  • dowództwo dywizjonu
  • cztery lub pięć szwadronów taborowych[b]
  • skład i warsztat taborowy
  • kadra szwadronu zapasowego
  • kadra Okręgowego Szpitala Koni nr IX w Brześciu[9]
  • kolumny przewozowe

Obsada personalna

Dowódcy dywizjonu i szwadronu oraz komendanci kadry
  • ppłk tab. Aleksander Stolarski (do 9 X 1923 → kierownik Centralnych Składów Taborowych[10][11][12])
  • mjr / ppłk tab. Zygmunt Marian Janowski (15 XI 1923[13][14] – 1 X 1925 → szef Taborów DOK IX[15])
  • mjr tab. Stefan Józef Michura (1 X 1925[15] – VII 1926 → p.o. szefa Szefostwa Taborowego DOK IX[16])
  • rtm. Tadeusz Ignacy Misiak (p.o. od VII 1926[17])
  • rtm. / mjr tab. Ludwik Skibiński-Orliński (IV 1929[18] – XI 1935 → dowódca 5 dtab)
  • kpt. Romanowski Adam Jan (był III 1939)
Zastępcy dowódcy dywizjonu
  • mjr tab. Zygmunt Marian Janowski (do 15 XI 1923 → p.o. dowódcy dyonu[11])
  • kpt. tab. Leon Staniek (p.o. od XII 1923[13])
  • mjr tab. Zygmunt Bogusz (XI 1924[19][14] – 1 X 1925 → dowódca 4 szw. tab.[20])
Kwatermistrzowie
  • rtm. tab. Tadeusz Ignacy Misiak (1 X 1925[15] – VII 1926 → p.o. dowódcy szwadronu)
  • kpt. tab. Ludwik Skibiński-Orliński (VII 1926[17] – IV 1929 → p.o. dowódcy szwadronu)
  • por. tab. Antoni Kowarzyk (od IV 1929[18])
Komendanci kadry szwadronu zapasowego
  • mjr tab. Jan I Nowakowski (IV 1923[21][11] – 1924 → 2 dtab[22])
Obsada personalna kadry 9 dywizjonu taborów w marcu 1939 roku[23][c]
  • komendant kadry – kpt. Romanowski Adam Jan
  • oficer mobilizacyjny – kpt. Wilczyński Eugeniusz
  • oficer administracyjno-materiałowy – kpt. Wąsowicz Stanisław II

Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej

Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[25]

Nazwisko i imięstopieńzawódmiejsce pracy przed mobilizacjązamordowany
Pillich Adam[26]podporucznik rezerwynauczycielGimnazjum im. St. Kostki w WarszawieKatyń
Żołna Sylwester[27]podporucznik rezerwynauczycielszkoła powszechnaCharków

Uwagi

  1. ↑ W styczniu 1931 roku, ogłaszając zmiany personalne przeprowadzone w październiku 1930 roku, posługiwano się nazwą „b. 9 sk. szw. tab.”, czyli były 9 skadrowany szwadron taborów[7]
  2. ↑ Spośród dziesięciu dywizjonów połowa miała w swoim składzie pięć szwadronów, a pozostałe, w tym 4 dtab – cztery szwadrony[2]
  3. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[24].

Przypisy

  1. ↑ a b Almanach oficerski 1923 ↓, s. 73.
  2. ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 199.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586-587.
  4. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 199 wg autora nowa organizacja taborów została wprowadzona 1 listopada 1925 roku.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230-231.
  6. ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 200.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 20.
  8. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 832.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1394-1395.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 68 z 27 października 1923 roku, s. 726.
  11. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1036.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 948.
  13. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 79 z 22 grudnia 1923 roku, s. 737.
  14. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 946.
  15. ↑ a b c Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 587.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 229, 231.
  17. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 231.
  18. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 119.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 7 listopada 1924 roku, s. 665.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 585-586.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 18 kwietnia 1923 roku, s. 256.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 939.
  23. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 832.
  24. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  25. ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
  26. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 2852.
  27. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 14492.

Bibliografia

Tabory i służba remontu Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Dywizjony taborowe

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Polskie dywizjony taborów w 1939.jpg
Polskie dywizjony taborów w 1939