9 Kompania Artylerii Pieszej

9 Kompania Artylerii Pieszej
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1924
Rozformowanie1925
Dowódcy
Pierwszykpt. Teofil Tomaszewski
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnychwojsko
Rodzaj wojskartyleria
Podległość9 Pułk Artylerii Ciężkiej

9 Kompania Artylerii Pieszej (9 kap) – pododdział artylerii pieszej Wojska Polskiego II RP.

Na podstawie rozkazu wykonawczego L. dz. 470/Art. Org. Mob. Tjn. o nowej organizacji artylerii na stopie pokojowej z 15 maja 1924 roku przy 9 pułku artylerii ciężkiej została sformowana Kompania Artylerii Pieszej Nr 9 w składzie dwóch baterii po cztery włoskie 75 mm armaty wz. 1906. Kompania była jednostką wyszkoleniową[1][a]. Pod względem administracyjnym i mobilizacyjnym kompania była pododdziałem 9 pac na prawach dywizjonu detaszowanego[3]. W sierpniu tego roku na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy kompanii przeniesiony został kpt. Teofil Tomaszewski z 20 pap, z pozostawieniem w odkomenderowaniu na kursie w Szkole Strzelań Artylerii do 1 października 1924 roku[4]. Na rozkazu wykonawczego L. dz. 2200 Og. Org. o organizacji artylerii na stopie pokojowej na rok 1926/27 z 27 listopada 1925 kompania została zlikwidowana[5].

Kompania składała się z drużyny dowódcy i dwóch baterii. Drużyna dowódcy kompanii liczyła 4 oficerów i 51 szeregowych oraz 7 koni wierzchowych i 16 koni artyleryjskich. W drużynie dowódcy znajdował się jego poczet oraz sekcja łączności, oddział zaprzęgowy i funkcyjni. Każda z baterii liczyła 2 oficerów i 27 szeregowych oraz 3 konie wierzchowe[1].

Na przełomie 1924 i 1925 służbę w 9 kap pełniło służbę trzech oficerów artylerii, będących oficerami nadetatowymi 9 pac[6]:

  • kpt. Teofil Tomaszewski,
  • kpt. Kazimierz Cepryński-Ciekawy (od 1 XI 1924[7]),
  • por. Oskar Kühnel (od XI 1924[8]).

Likwidacja kompanii nie oznaczała zmian w zadaniach mobilizacyjnych nałożonych na 9 pac. Zgodnie z obowiązującym wówczas planem mobilizacyjnym „S” pułk był odpowiedzialny za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji 91 kompanii artylerii pieszej. Kompania miała osiągnąć gotowość 7 dnia mobilizacji. W jej skład wchodziły trzy baterie, a w każdej z nich dwa ciężkie działa rosyjskie. Na początku lat 30. XX wieku kompania została skreślona z tabeli mobilizacyjnej 9 pac. Powodem skreślenia tej i pozostałych kompanii z tabel mobilizacyjnych było przede wszystkim zużycie sprzętu i niebezpieczna amunicja[5].

Uwagi

  1. Piotr Zarzycki jako miejsce stacjonowania 9 pac podał garnizon Włodawa[1], natomiast Piotr Szczepański stwierdził, że pułk został dyslokowany do Włodawy latem 1933 roku[2].

Przypisy

  1. a b c Zarzycki 2001 ↓, s. 69.
  2. Szczepański 1998 ↓, s. 12.
  3. Zarzycki 2001 ↓, s. 69-70.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 76 z 7 sierpnia 1924 roku, s. 435.
  5. a b Zarzycki 2001 ↓, s. 70.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 714, 733.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 115 z 29 października 1924 roku, s. 641.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 120 z 12 listopada 1924 roku, s. 671.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).