9 Korpus Piechoty
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1951 |
Rozformowanie | 1952 |
Tradycje | |
Kontynuacja | 9 Korpus Armijny |
Dowódcy | |
Ostatni | płk Wiktor Konoplański |
Organizacja | |
Dyslokacja | Lublin |
Podległość | Warszawski Okręg Wojskowy |
9 Korpus Piechoty (9 KP) - związek operacyjno-taktyczny Sił Zbrojnych PRL
Formowanie
Korpus sformowano wiosną 1951 w ramach realizacji „Planu rozbudowy Wojska Polskiego na lata 1951-1952”. Był to korpus typu B należący do jednostek II rzutu operacyjnego. Początkowo w jego składzie znajdowały się cztery dywizje piechoty. Potem zmniejszono ich liczbę do trzech, jak w pozostałych korpusach[1].
Korpus wchodził w skład Warszawskiego Okręgu Wojskowego. Dowództwo korpusu stacjonowało w Lublinie. W 1952 na bazie korpusu sformowano 9 Korpus Armijny (typu B)
Struktura organizacyjna korpusu (1951)
- Dowództwo 9 Korpusu Piechoty - Lublin
- 1 Warszawska Dywizja Piechoty - Legionowo
- 3 Pomorska Dywizja Piechoty - Lublin
- 18 Dywizja Piechoty od zimy 1951 - Ełk
- 24 Dywizja Piechoty do końca 1951 - Zambrów
- 25 Dywizja Piechoty do końca 1951 - Siedlce
- 118 Pułk Artylerii Ciężkiej - Lublin
- 53 batalion łączności - Lublin
- 68 batalion saperów - Krasnystaw
Dowódcy korpusu
- płk Wiktor Konoplański (1951-1952)
Przypisy
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 150.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO; Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- Zenon Mendrala, "Korpusy wojsk lądowych Wojska Polskiego w latach 1949-1956", Warszawa 2000
- "Warszawski Okręg Wojskowy. Historia i współczesność", Warszawa 1997
Media użyte na tej stronie
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - piechota
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).