9 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego (LWP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1944 |
| Rozformowanie | 1946 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Wasyl Bodraszow |
| Działania zbrojne | |
| Operacja berlińska | |
| Organizacja | |
| Numer | poczty polowej 27947[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
9 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego (9 plm) – oddział lotnictwa myśliwskiego ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W październiku 1944 roku, na bazie radzieckiego 248 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego z 16 Armii Lotniczej, sformowano na lotnisku w Krasnogrodzie (ZSRR) 9 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego[2]. Pułk wszedł w skład 3 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego<[3].
Na początku marca 1945 roku pułk został przeniesiony na lotnisko w Ułężu, a następnie do Kutna. Do 24 kwietnia pułk zakończył przebazowanie na przyfrontowe lotnisko Kruszwin[2].
W kwietniu 1945 roku pułk liczył 170 żołnierzy, w tym 70 oficerów, 96 podoficerów i 4 szeregowców. W składzie personelu latającego było 33 pilotów. Na uzbrojeniu było 35 samolotów, w tym 31 Jak-9, 3 Jak-3 oraz jeden Po-2[2].
Po wojnie pułk rozlokował się na lotnisku w Kutnie. Po kilku tygodniach został przebazowany na lotnisko w Łęczycy[a]. W październiku 1945 roku przeniesiony do Krakowa, a w styczniu 1946 roku do Radomia.
31 stycznia 1946 roku 9 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego został rozformowany. Sztandar bojowy dawnego 248 plm wraz z Orderem "Czerwonego Sztandaru" przekazany został do Muzeum Armii Czerwonej[2].
Działania bojowe
24 kwietnia 1945 roku wydzielone załogi dokonały oblotu rejonu działań. Osłaniały przeprawy na Kanale Hohenzollernów w rejonie Hennigsdorfu. W okolicach Birkenwender na wysokości 1500 m grupa myśliwców pułku zauważyła cztery samoloty typu Fw 190, które uchyliły się od walki powietrznej[2].
26 kwietnia pułk osłaniał loty bojowe 6 plsz i atakował transporty kolejowe na stacji Lōwenberg. W tym dniu wykonano 52 loty bojowe. W następnym dniu myśliwce ubezpieczały samoloty szturmowe 6 i 8 plsz oraz atakowały zgrupowania wojsk niemieckich w okolicach Dechtow i Hackenberg. Wieczorem pułk przeniósł się na lotnisko Griinthal i bazował wspólnie z 6 plsz[2].
29 kwietnia pułk działał w strefie: Kremmen, Fęhrbellin, Pessin, Paaren. Ubezpieczał działania 6 plsz, który atakował kolumny na drodze Protzen - Walchow. W tym dniu wykonał 43 loty bojowe[2].
Do ostatnich zadań w operacji berlińskiej samoloty startowały już z lotniska Schwante. Dzień 3 maja był ostatnim dniem działań bojowych 9 plm. Pułk ubezpieczał działania bojowe 6 pułku lotnictwa szturmowego, który atakował nieprzyjaciela w rejonie Kuhlhausen, Jederitz i Neukamern (w gminie Havelberg)[2].
Ogółem 9 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego wykonał w operacji berlińskiej 216 lotów bojowych. Piloci nie mieli okazji stoczenia walki powietrznej z samolotami przeciwnika. Na skutek działań utracono 2 samoloty. Strat w ludziach nie było[2].
Obsada personalna pułku
- dowódca pułku - ppłk Wasyl Bodraszow
- zastępcą do spraw polityczno-wychowawczych
- ppłk Sybircow
- kpt. Siemionow
- ppłk Sybircow
- szef sztabu - ppłk Połkaczew
- nawigator pułku - mjr Koliagin
- pomocnik dowódcy pułku do spraw strzelania powietrznego - kpt. Wasyl Kuźniecow
Uwagi
Przypisy
- ↑ Koliński 1978 ↓, s. 258.
- ↑ a b c d e f g h i Krzemiński 1981 ↓, s. 87-90.
- ↑ Koliński 1987 ↓, s. 105-106.
Bibliografia
- Izydor Koliński: Lotnictwo Polski Ludowej 1944-1947. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-0727-X.
- Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Czesław Krzemiński: Pułki Ludowego Lotnictwa Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0196-7.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz
